Είμαι φανατικός οπαδός της παρεμβατικής δημοσιογραφίας. Θεωρώ ότι η εποχή της παράθεσης των γεγονότων με τον αναγνώστη ή ακροατή να βγάζει μόνος τα συμπεράσματα του έχει παρέλθει οριστικά σαν ανάγκη. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, κάθε είδηση ή πληροφορία πρέπει να συνοδεύεται από επεξηγήσεις.
Στην Ελλάδα φυσικά, παρεμβατική δημοσιογραφία δεν υπάρχει. Ενώ η ώρα είναι 5 το απόγευμα, ο δημοσιογράφος ακούει τον έναν να του λέει ότι είναι 10 το πρωί και τον άλλον 11 το βράδυ και δεν επεμβαίνει. Τους αφήνει να ψεύδονται, να σαχλαμαρίζουν, να δηλητηριάζουν τον κοινό νου, θεωρώντας ως μόνη δεοντολογική υποχρέωση να τους δίδει ίσο χρόνο να πουν ότι θέλουν.
Δεν υπάρχει ούτε μια τηλεοπτική εκπομπή στη χώρα που να σέβεται, την ανάγκη της σωστής ενημέρωσης. Αυτοί που τις διεκπεραιώνουν δεν ενδιαφέρονται να υπάρξει ένα δια ταύτα για τους τηλεθεατές τους. Και το εκπληκτικό είναι πως ακόμα και αν καλέσουν έναν που μπορεί να πει μεγάλες αλήθειες είναι εντελώς ανίκανοι να τον αξιοποιήσουν. Συνήθως τον απομονώνουν και ο καλεσμένος στην ουσία έχει φιμωθεί. Το κάνουν γιατί δεν βλέπουν κάτι ενδιαφέρον σε τέτοιες προωθημένες απόψεις.
Αυτή η φοβερή αδυναμία σωστής ενημέρωσης από το του σύνολο της τηλεόρασης, (ίσως υπάρχουν μια - δυο εξαιρέσεις στην ΕΡΤ), έχει συμβάλλει στην αποθέωση της ασημαντότητας, την επικυριαρχία του χυδαίου και στο τέλος τον πλήρη αποπροσανατολισμό των πολιτών που καθημερινά, βιώνουν μια φρικτή επανάληψη του τίποτα. (Αν δεις μια πρωινή εκπομπή του Σεπτεμβρίου θα νομίζεις ότι είναι σημερινή)
Όλη η ευθύνη βαρύνει τους ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ των καναλιών. Αυτοί κρατούν αυτό το χαμηλό επίπεδο για σύνθετους λόγους (δεν έχουν χρήματα, τους ενδιαφέρει να εξυπηρετούν ή να χτυπούν πολιτικούς κ.λπ.). Δυστυχώς η Ελλάδα ζει σε ένα σκοτάδι.
