Το 2019 φεύγει και όλοι μας έχουμε δυνατές εικόνες που μας επηρέασαν. Ο απολογισμός γεγονότων και προσώπων είναι μακρύς και σίγουρα ο κάθε ένας από εμάς έχει τα δικά του κριτήρια για να αξιολογήσει τα σημαντικά και τα ασήμαντα.

Προσωπικά αναζήτησα το στιγμιότυπο που με σόκαρε και κατέληξα: Ήταν σε μια ανάβαση στα Ιμαλάια, όπου δεκάδες ορειβάτες περπατώντας σε ένα στενό μονοπάτι προς την κορυφή προσπερνούσαν τα πτώματα κάποιων ορειβατών που δεν τα είχαν καταφέρει...

Η σκηνή με συγκλόνισε γιατί στα δικά μου μάτια, περιέγραφε μια φρικτή μεταβολή στην ανθρώπινη συμπεριφορά. Τον περασμένο αιώνα, ένα ατύχημα με νεκρούς ορειβάτες θα σήμαινε άμεση διακοπή των αναβάσεων. Θα είχε προταθεί η μεταφορά των σορών. Έως ότου ταφούν και επί μέρες, θα είχε σταματήσει κάθε δραστηριότητα από σεβασμό στους χαμένους ανθρώπους.

Στον 21ο αιώνα δεν ίσχυε τίποτε από τα παραπάνω. Οι πάντες περπατούσαν δίπλα στα ανθρώπινα κουφάρια χωρίς ενδοιασμούς.

Προσπάθησα να καταλάβω που οφείλεται αυτή η σκληρή ανθρώπινη στάση. Γνωρίζω ότι ο 20ος αιώνας ήταν ο αιώνας της ηθικής αναζήτησης, του πνεύματος και των αξιών. Ένας υπέροχος αιώνας για την ανθρώπινη σκέψη, τις ανησυχίες, τα σπουδαία.

Προς το τέλος του, ο 20ος αιώνας έγινε ο αιώνας της τεχνολογίας και με αυτή την φόρα μπήκαμε στον 21ο. Η ηθική παραμερίστηκε. Η ανοησία, ο ξερολισμός, το ασήμαντο με την βοήθεια του διαδικτύου, πέρασαν μπροστά. Οι αξίες μοιάζει να μην έχουν καμία σημασία. Ο ατομισμός που ήταν η μεγάλη ευλογία του Διαφωτισμού εξελίχθηκε σε κατάρα.

Οι άνθρωποι που περπατούσαν δίπλα από τα πτώματα στα δικά μου μάτια δεν είχαν το ηθικό μέγεθος και την ανθρωπιά να σταθούν στο ύψος της περίστασης. Μπορεί και να έβγαλαν κάποιες σέλφι με τον άγνωστο νεκρό ακριβώς όπως ένας κυνηγός ποζάρει με το νεκρό θήραμα του. Μετά μπορεί και να κοίταξαν πόσα likes πήραν στο facebook. Είμαστε στην εποχή της αναίδειας, της χυδαιότητας και της βαρβαρότητας περισσότερο από ποτέ;