Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν’ οι κάμποι;
Μην είναι τ’ άσπαρτα ψηλά βουνά;
Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;
Μην είναι τ’ άστρα της τα φωτεινά;
Ιωάννης Πολέμης
Πατρίδα μας δεν είναι ο εθνικισμός που δημιουργεί μίση και πάθη. Δεν είναι τα κλειστά πνευματικά σύνορα. Δεν μπορεί να είναι οι πολιτικοί που διχάζουν, όσοι διχάζουν, και δε θέλουν την εθνική συνεννόηση.
Πατρίδα μας είναι ένα σταυροδρόμι πολιτισμών, ιδεών και έργων, που στα δύσκολα αποτελούν και θα αποτελούν παγκόσμιο φως.
Είναι οι άνθρωποι που αγωνίζονται καθημερινά να επιβιώσουν με σεβασμό προς το περιβάλλον, τις αξίες που κληρονόμησαν και με όραμα για το μέλλον.
Πατρίδα μας πρέπει να είναι η ανιδιοτέλεια που η δημοκρατία θα έπρεπε να επιβραβεύει με λόγια και με έργα.
Πατρίδα μας είναι η γλώσσα μας, από τις θάλασσες του Ομήρου, μέχρι το δημοτικό τραγούδι και τους μεγάλους μας ποιητές.
Δύσκολο να υπάρξει αυτή η χώρα, αυτή η πατρίδα;
Καθόλου, αφού όπου και να κάνεις μια Ακρόπολη θα τη βρεις! Ούτε οι πόλεμοι ούτε η εγκατάλειψη ούτε η παγκοσμιοποίηση κατάφεραν να την ισοπεδώσουν. Τα μνημεία της στέκονται όρθια ή κρύβονται με την προστασία του χρόνου για να φωτίσουν τις επόμενες γενιές.
Δημιουργοί, πάσης φύσεως, κάτω από τις σημερινές άθλιες συνθήκες αντιστέκονται με τα έργα τους.
Οι Έλληνες έχουν συνηθίσει στα δύσκολα. Πάντα ήταν δύσκολα. Μα η αλήθεια των έργων και των λόγων, παρόλες τις απώλειες, είναι εδώ και φωτίζει. Ο σεβασμός και η τιμή που οι σύγχρονοι δημιουργοί αποδίδουν στη χώρα είναι ανταποδοτική. Η ιστορία γράφεται μέσα από τη σιωπή των αιώνων. Μέσα από τα “κρυφά σχολειά” του έθνους. Οι μεγάλοι δάσκαλοι είναι εδώ και φωτίζουν.
Ο ήλιος, οι θάλασσες, τα βουνά, τα έργα τέχνης είναι εδώ και διδάσκουν ως σύμβολα του παροιμιακού λόγου.
Όλες οι τέχνες είναι εδώ και αναγεννώνται μέσα από τις στάχτες όποιας καταστροφής. Είναι ιδεολογική αντίδραση σε ό,τι αρνητικό συμβαίνει. Οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών δεν επιζητούν εφήμερα αξιώματα ούτε βραβεύσεις και χειροκροτήματα, ούτε βάζουν νερό στο κρασί τους. Ξέρουν να σκύβουν το κεφάλι για να δουν καλύτερα το έργο τους και τη χρησιμότητά του.
Όλα αυτά ας τα αναζητήσουμε και εκεί που νομίζουμε ότι δεν υπάρχουν.
Είναι προσωπική υπόθεση του καθενός να σηκώσει το κεφάλι και να δει, για να σταματήσει ετούτη η κατάθλιψη.
Υπάρχει ελπίδα αν ανακαλύψουμε τους δημιουργούς της διπλανής μας πόρτας που δεν είναι στο περιθώριο της ελπίδας, είναι ακριβώς στο κέντρο της και ξέρουν την ανάγκη ύπαρξης του έργου τους.
Πατρίδα μας είναι το μέλλον που θα φτιάξουμε όλοι μαζί με συνεννόηση, ομόνοια, κατανόηση και σεβασμό προς τον άλλον.
