Συγχωρέστε μας, αγαπητοί απόγονοι, νεοέλληνες, που βρήκαμε τις ιδιότητες του ήλεκτρου, αλλά δεν δημιουργήσαμε ηλεκτρικό ρεύμα, ούτε την ηλεκτρική καρέκλα. Όπως πολύ καλά γνωρίζετε ο δικός μας πολιτισμός στηριζόταν στη δημιουργική σκέψη και στον ανθρώπινο μόχθο.
Παρατηρούσαμε με προσοχή τη φύση, τα δέντρα, τα ζώα, τα πουλιά, τους ανέμους, τους κεραυνούς, τα αστέρια και προάγαμε τις επιστήμες. Όχι εκείνες που θα κάνουν τη ζωή του ανθρώπου πιο άνετη σε βάρος της φύσης, αλλά αυτές που θα βασίζονται στην ανθρωπιά και στο δίκιο.
Γιατί όλη μας τη ζωή περπατούσαμε με βάση και κριτήριο το μέτρο. Αυτό που δεν σ’ αφήνει να παρεκκλίνεις από την πορεία σου ποτέ. Εσείς, δυστυχώς, δεν το γνωρίζετε και στη θέση του τοποθετήσατε την απληστία. Χρήματα, δόξα, επιρροή, δύναμη, σε βάρος της δικαιοσύνης, ισότητας, ελευθερίας κι αδερφοσύνης.
Συγχωρέστε μας που δεν κατασκευάσαμε μηχανές εσωτερικής καύσεως και δεν πραγματοποιήσαμε τη βιομηχανική επανάσταση, που βασίζεται στην παραγωγή όμοιων αντιγράφων. Εμείς δεν γνωρίζαμε τι θα πει καλούπι, ούτε τα έργα μας ήταν αντίγραφα και όμοια μεταξύ τους. Το καθένα είχε τη δική του σφραγίδα και ταυτότητα και απαιτούσε εργασία πολλών ωρών πριν βγει στην αγορά.
Τα πήλινα αγγεία φτιάχνονταν στο χέρι και ζωγραφίζονταν το καθένα ξεχωριστά. Κανένα δεν ήταν όμοιο με κάποιο άλλο κι όλα ήταν αριστουργήματα. Οι γλύπτες δεν δούλευαν με μαρμαρόσκονη καλουπωμένη, αλλά με τη σμίλη και το σφυρί. Δεν χρησιμοποιήσαμε ποτέ τσιμέντο στις κατασκευές μας, γι’ αυτό αντέχουν στο χρόνο.
Συγχωρέστε μας που δεν εφεύραμε το πλαστικό κι όλο το σκουπιδαριό που ακολουθεί τον σημερινό πολιτισμό. Δεν γεμίσαμε τον βυθό της θάλασσας με ρύπους κάθε είδους, δεν μολύναμε την ατμόσφαιρα με αιθάλη και διοξείδιο, δεν δημιουργήσαμε καταστροφικές χωματερές ούτε παγιδεύσαμε τον αέρα με κάθε είδους κύματα, γι’ αυτό τα πουλιά πετούσαν ελεύθερα κι οι μέλισσες τρυγούσαν το μέλι και τη γύρη επικονιάζοντας τα φυτά.
Δεν κατασκευάσαμε αυτοκίνητα, αεροπλάνα, κρουαζιερόπλοια και πυρηνικά υποβρύχια, γιατί ο κόσμος μας ήταν διαφορετικός από πόλη σε πόλη, κι από χώρα σε χώρα. Άξιζε να κουραστείς για να γνωρίσεις νέους τόπους, που κάτι είχαν να σου προσφέρουν. Τώρα, όπου κι αν πας, τα ίδια τσιμεντένια κτίρια συναντάς. Τι γεύση έχει πλέον το ταξίδι;
Το βλέπετε ότι ο πολιτισμός σας φθίνει συνεχώς, κι ο πλανήτης μας γίνεται ένα απέραντο, μολυσμένο σκουπιδαριό. Το ότι έφτασαν να σκεφτούν κάποιοι να εποικίσουν τον Άρη ή κάποιον άλλο πλανήτη, αφού η γη, όπως την κατάντησαν, έχει ημερομηνία λήξεως, δείχνει το μέγεθος της ανοησίας που κουβαλάτε. Σας δώσαμε τα φώτα για να ζείτε ευτυχισμένοι, χωρίς προβλήματα, αρμονικά μεταξύ σας και με τη φύση, αλλά μάλλον μιλήσαμε σε ώτα μη ακουόντων.
Συγχωρέστε μας που ανακαλύψαμε το άτομο, αλλά δεν κατασκευάσαμε την ατομική βόμβα. Τους κεραυνούς της δικαιοσύνης κρατούσε ο Δίας και τους εξαπέλυε στα κεφάλια των αδίκων κι όχι σε πολιτείες με αμάχους και γυναικόπαιδα.
Οι δικοί μας πόλεμοι γίνονταν με τόξα, δόρατα και σπαθιά. Οι πολεμιστές κρατούσαν ασπίδες κι αμύνονταν. Δεν ρίχναμε δηλητηριώδη αέρια που αφάνιζαν άνανδρα γυναίκες και παιδιά, αλλά βράχους για να γκρεμίσουμε τα τείχη με τις πολιορκητικές μας μηχανές.
Δεν καίγαμε τα πάντα στο διάβα μας με ναπάλμ κι οι στρατοί έρχονταν αντιμέτωποι στα ίσα ο ένας με τον άλλον. Πεθαίναμε ένδοξα υπερασπιζόμενοι την πατρίδα μας από τους βαρβάρους κι όχι τα συμφέροντα των ολίγων που υποκινούν τους σύγχρονους πολέμους.
Συγχωρέστε μας που προάγαμε τα γράμματα, τις τέχνες και τον πολιτισμό. Σήμερα αυτά για σας είναι δευτερευούσης σημασίας. Συγχωρέστε μας που δεν εφεύραμε την τηλεόραση, που αποκοιμίζει τη σκέψη και σας κάνει να σπαταλάτε το χρόνο σας παρακολουθώντας τα σκουπίδια που σας σερβίρει σαν χάνοι.
Εμείς θέλαμε σκεπτόμενους ανθρώπους με δίκαιη κρίση κι απόλυτη ελευθερία έκφρασης. Συγκρίνονται οι παραστάσεις οι δικές μας στα θέατρα με την τηλεόραση; Θεσπίσαμε τη δημοκρατία κι εσείς την πήρατε και της φορέσατε τα ρούχα που θέλατε, μόνο που δημοκρατία δεν είναι πια, γιατί τα ρούχα τα δικά σας τη στενεύουν και δεν την αφήνουν ν’ αναπνεύσει ελεύθερα.
Συγχωρέστε μας που επινοήσαμε τους νόμους και την υπακοή σ’ αυτούς. Εσείς θεσπίζετε καθημερινά νόμους, για να τους παραβαίνετε. Μόνο νόμοι δεν είναι, με τόσα παράθυρα που τους έχετε βάλει, για να εισβάλει η αδικία και να κατατροπώνει το δίκιο.
Συγχωρέστε μας που δεν ιδρύσαμε τράπεζες, εμείς που αναπτύξαμε το εμπόριο όσο κανένας άλλος λαός. Αυτές αποτελούν τη ρίζα πολλών κακών κι έχουν φτάσει στο σημείο να κυβερνούν ουσιαστικά τον κόσμο. Κρίμα! Η ζωή σας να στηρίζεται σε άψυχα χαρτιά, αμφίβολης αξίας. Όλες σας οι προσπάθειες να έχουν σαν πυρήνα την απόκτηση χρημάτων και υλικών αγαθών! Οποία κατάντια! Πού είναι οι αξίες που υμνήσαμε;
Φίλοι μου, ο σημερινός σας πολιτισμός όζει, κακοφόρμισε, γέμισε πύο και φαρμάκωσε τη γη. Ξεχάσατε τα παραγγέλματα των φιλοσόφων και των ποιητών. Αλίμονο στο λαό που δεν ακούει τους ποιητές του. Σκότος κι έρεβος τον περιμένει. Ακούστε τη φωνή μας, δεν είναι αργά. Μπορείτε να αλλάξετε, έστω και την δωδεκάτην.
