Κι αν σου μιλώ με παραβολές και παραμύθια, Είναι για να τ’ ακούς γλυκότερα
Γιώργος Σεφέρης
Και συνέβη τα χρόνια εκείνα, οι άνθρωποι να ζουν στο Ανθρωπόκενο και να προσμένουν Μεσσία φιλικό. Όλοι, ή σχεδόν όλοι, φαντασιώνονταν τις νύχτες, μια σωτήρα που να μπορεί να σώσει το σαρκίον τους. Για την ψυχή τους, δεκάρα τσακιστή δεν έδινα, μιας και δεν υπήρχε, αν και ο ιός του θεού Ανδρέα, Γεώργιος ο ευφυής, είχε προβλέψει, ότι λεφτά υπάρχουν.
Ματαίως τα περίμεναν οι πτωχοί τω πνεύματι, αντιθέτως με τους πλούσιους τη τσέπη, που πάντα είχαν.
Τον καιρό εκείνο, που είχε προσδιοριστεί η άφιξη του θηλυκού σωτήρα ήταν το τέλος της εποχής της κρίσεως.
Ήταν η εποχή, κατά τας γραφάς, που οι άνθρωποι είχαν πάθει ακρισία και αδιακρίτως δεν διέκριναν τίποτα. Ούτε μέλλον, ούτε παρόν, ούτε παρελθόν.
Κι άνθρωπος που δεν γνωρίζει το παρελθόν, σα να λέμε ιστορία, δεν έχει μέλλον, σα να λέμε, είναι τελειωμένος.
Πέραν τούτου οι ιεροφάντες δεν φανέρωναν πλέον τα ιερά, αφού ουδείς πίστευε κι ο Ποιητής των ουρανών είχε να κάνει Ανάσταση, κανά δύο χρονάκια.
Όσο για τους άλλους ποιητές… βράσε όριζα, αν έχεις.
Τέλος πάντων, και κοντά στο τέλος των πάντων η θηλυκού γένους σωτήρας θα έφτανε μεσούσης μιας κατευθυνόμενης πανδημίας, που θέριζε, προϊόν γνωστών πολυεθνικών εταιριών, που εδρεύουν από την Κίνα μέχρι το φεγγάρι και τον Άρη.
Τον θηλυκό μεσσία, αποφάσισαν οι γλωσσοπλάστες μονίμως κυβερνώντες φαρισαίοι, να την πουν Ανάκαμψη.
Άλλοι, την φαντάζονταν ξανθιά, άλλοι κοκκινομάλλα, άλλοι μελαχρινή, άλλοι κουρεμένη γουλί κι άλλοι με τατού.
Περίεργα γούστα επικρατούσαν τω καιρώ εκείνω στην ανθρωπότητα.
Όποιον και να συναντούσες ανά τας οδούς, μία μόνο ερώτηση σου έθετε. Πότε έρχεται η Ανάκαμψη; Ουδείς όμως γνώριζε ακριβή μέρα και ώρα. Ούτε από ποιο γεωγραφικό μήκος, πλάτος ή βάθος, θα κατέφτανε.
Στο τέλος δυσπίστησαν όλοι και είπαν με μια φωνή, βοώντος εν τη ερήμω: Πλάκα μας κάνουν.
Πλάκα ο ένας, πλάκα ο άλλος, πλακώθηκε η κοινωνία στα χάπια και την κατάθλιψη.
Κανένας δεν πίστευε κανέναν, αν και όλοι είχαν ίδιου τύπου κινητό, δεν έφτανε μήνυμα για την άφιξη της Ανάκαμψης.
Η Πολιτική προστασία είχε σοφά πράξει και δεν είχε ανακοινώσει ακριβή μέρα και ώρα άφιξης, της Ανάκαμψης, για να μην υπάρξει συνωστισμός.
Τέλος πάντων, κανείς δεν πίστευε πλέον στην ανάκαμψη.
Η ίδια εξοργίστηκε τόσο, από την απιστία των ανθρώπων και λέει: Δεν πάω πουθενά. Κι όχι μόνο αυτό! Τους ρίχνει εκ του μακρόθεν κάτι ανατιμήσεις, που τα αγγούρια πήγαν άλλο τόσο. Τι κόψιμο των συντάξεων, και τι κάνει η αφιλότιμη; Το οκτάωρο δωδεκάωρο.
Όλοι τότε χτύπησαν προσοχές στη μεσσία Ανάκαμψη σαν φαντάροι δικτατορικού καθεστώτος, κοινώς, κοινής χούντας.
Και μη χειρότερα εις αύριον, αλλά δεν το ορώ, καθότι το σκότος είναι βαθύ και κουρνιασμένο καλά στο Ανθρωπόκενο.
