Έλεγε ο μακαρίτης ο πατέρας μου, θεός σχωρέστον:
«Όταν παλιώσει ένα κοφίνι, δεν το πετάς, ώσπου να πάρεις άλλο. Πρώτα παίρνεις καινούργιο και μετά παρατάς το παλιό», το στέλνεις, ας πούμε, στην Ουκρανία, λέω εγώ.
Αυτό για τον κ. πρωθυπουργό κι ο νοών νοείτω.

Έλεγε επίσης:
«Μην καλομαθαίνεις τα παιδιά με λεφτά. Μην τους δίνεις αβέρτα. Μάθε τα να τα βγάζουν μόνα τους, γιατί αν συνηθίσουν στο εύκολο χρήμα, δεν πρόκειται να ιδρώσουν ποτέ για την απόκτησή του, κι αυτό σημαίνει πως δεν θα γίνουν σωστοί άνθρωποι», και πως για εκατόν πενήντα Ευρώ θα μπορούν να «σκοτώσουν» ακόμα και τη μάνα τους, λέω εγώ.
Κι αυτό για τον κ. πρωθυπουργό.

Έλεγε και τούτο:
«Ο Έλληνας δεν είναι μαθημένος να υπακούει με το ζόρι. Όσο τον πιέζεις με απαγορευτικά μέτρα, όσο αφαιρείς την ελευθερία του, τόσο εξαγριώνεται κι αντιστέκεται. Τον Έλληνα πρέπει να τον κερδίσεις με χαμόγελο, να του δώσεις να καταλάβει πως αυτό που ζητάς να κάνει, είναι για το καλό του», να έρθεις στη θέση του, πριν τον «μαστιγώσεις», λέω εγώ.
Κι αυτό για τον κ. πρωθυπουργό.

Έλεγε και το άλλο:
«Όσο το κακό κυβερνά, να λυπάσαι τους εκφραστές του. Θα έρθει η μέρα που θα πληρώσουν και θα είναι πολύ οδυνηρή γι’ αυτούς. Να ξέρεις πως πάντα στο τέλος το καλό θα υπερισχύσει», κι εύχομαι αυτό να γίνει πολύ σύντομα, λέω εγώ.
Κι αυτό φυσικά για τον κ. πρωθυπουργό.