Το 2012, ο φιλόσοφος Ian Bogost έγραψε στο Atlantic ότι τα smartphones είναι «το τσιγάρο αυτού του αιώνα». «Τώρα, όλοι στοιβάζουμε τις συσκευές μας στο κομοδίνο πριν κοιμηθούμε και τις τσεκάρουμε μόλις ξυπνήσουμε το πρωί. Όλοι το κάνουμε. Δεν είναι αφύσικο και δεν είναι μόνο για δουλειά. Είναι αυτό που κάνουν οι άνθρωποι. Όπως το κάπνισμα το 1965, είναι απλά η ζωή».
Πραγματικά, για πολλούς ανθρώπους, τα κινητά γεννούν ή επιτείνουν συμπτώματα παρόμοια με εκείνα ψυχολογικών διαταραχών όπως η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή ή η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής.
Όλοι μας πάσχουμε, λιγότερο ή περισσότερο, από την «nomophobia» (από τις λέξεις «no more phone phobia») που σημαίνει ότι νιώθουμε άβολα όταν το κινητό μας βρίσκεται μακριά από το σώμα μας.
Η ψυχολόγος Gloria Mark είπε στην Telegraph πριν από λίγο καιρό ότι γύρω στο 2013 με 2015 άρχισε να παρατηρεί τη σιωπή. Τα καλοκαίρια δούλευε στην Microsoft Research στο Σιάτλ και όταν έπιασε αυτή τη δουλειά, το 2012, άκουγε τους ανθρώπους να συζητούν καθώς περίμεναν το λεωφορείο της εταιρείας να τους πάρει. Τα επόμενα χρόνια, οι συζητήσεις κόπηκαν. «Όλοι κοιτάζουν τα τηλέφωνά τους -όλοι», λέει.
Ο Mark Griffiths, καθηγητής σπουδών τζόγου στο Nottingham Trent University, διαπίστωσε και άλλες, ακόμα πιο αναπάντεχες αλλαγές. Ξαφνικά, με τα smartphones, ο καθένας ήταν εκτεθειμένος στην αδρεναλίνη του τζόγου. «Εάν βρισκόσουν στην Αμερική πριν από 50 χρόνια, έπρεπε να μπεις στο αεροπλάνο και να πας στο Atlantic City ή στο Λας Βέγκας. Το ίντερνετ πήρε τον τζόγο από τα καζίνο και τον έφερε στα σπίτια και στις δουλειές μας, και μετά, τα smartphones βασικά τον έφεραν όπου και εάν βρισκόμαστε».
Το χειρότερο σας το έχω τώρα: Το κινητό έχει τον τρόπο του να μας αποσπά την προσοχή. Κάτι μέσα μας μας αναγκάζει να διακόψουμε αυτό που κάνουμε και να ασχοληθούμε με το κινητό, χωρίς να έχουμε ιδέα το γιατί. Η απάντηση; Το κινητό έχει γίνει η προέκταση του σώματος μας. Όπως ξύνουμε το κεφάλι μας, απλώνουμε το χέρι μας να το πιάσουμε.