Η πανδημία ανέδειξε το πόσο πολύτιμος είναι για τον άνθρωπο ο χρόνος. Αφού δούλεψαν από το σπίτι για παρατεταμένο χρονικό διάστημα, πολλοί εργαζόμενοι αποφάσισαν μια καλύτερη ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής. Την θεωρούν πιο σημαντική από τη δουλειά τους. Και παραιτήθηκαν από αυτήν.
Για πολλούς, το φαινόμενα αφορά μια νέα τάση κουλτούρας, προέκταση του ευρύτερου προοδευτικά σκεπτικιστικού ρεύματος το οποίο καταγράφεται στις ΗΠΑ.
Η ανεργία στις ΗΠΑ μετά βίας ξεπερνά το 3%. Κοινώς, βρίσκει κανείς δουλειά με χαρακτηριστική ευκολία απ’ ό,τι συμβαίνει σε άλλες χώρες. Υπάρχει λοιπόν η δυνατότητα σε δυσαρεστημένους υπαλλήλους να μεταπηδήσουν σε άλλα πόστα με καλύτερες συνθήκες.
Επιπλέον στις ΗΠΑ η τηλεργασία, προσφέρει νέες δυνατότητες στον μέσο εργαζόμενο για τον συνδυασμό προσωπικής και επαγγελματικής ζωής.
Τι συμβαίνει όμως στην Ελλάδα; Το 2021 οι οικειοθελείς αποχωρήσεις από θέσεις εργασίας στη χώρα μας ήταν λιγότερες απ’ ό,τι το 2019 – συγκεκριμένα, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της Εργάνης, ήταν κατά μέσο όρο 81.000 τον μήνα έναντι περίπου 86.000.
Αλλά το πρώτο 4μηνο του 2022 σημειώνουν πράγματι αύξηση της τάξης του 10% σε σύγκριση με το 2019. Επιπλέον, οι κενές θέσεις εργασίας όντως σημείωσαν αύξηση άνω του 140% σε σύγκριση με το 2021.
Μάλιστα ολόκληροι κλάδοι όπως ο Τουρισμός, η Εστίαση, τα Δημόσια Έργα, δεν βρίσκουν στελέχη, αν και σε πολλές περιπτώσεις δίνουν καλύτερους μισθούς. Γιατί δεν καλύπτονται αυτές οι θέσεις εργασίας; Οι βασικοί λόγοι είναι ότι αυξήθηκαν οι εργασιακές ανάγκες, δεν υπάρχουν καταρτισμένοι σε πολλές δραστηριότητες, ενώ μια ακόμη κρίσιμη είναι ότι ο χαμηλός μισθός δεν... συμφέρει να εργαστείς!
