Μπορεί να ακούτε εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ να μιλούν για νίκη στις εκλογές αλλά και οι ίδιοι γνωρίζουν ότι θα χάσουν. Γι’ αυτό και στις τάξεις του κόμματος, σιωπηρώς έχει αναπτυχθεί μια συζήτηση με θέμα την ανάκαμψή τους. Τί πρέπει να κάνουν ώστε να επιστρέψουν σε τροχιά εκλογικής νίκης; 

Το πρώτο πρόβλημα που εντοπίζουν είναι η τοξικότητα. Παραδέχονται ότι υπάρχει ένα ακροατήριο που θέλει αντιπολίτευση τύπου Πολάκη, όμως εδώ έχουμε: α) Αυτοί ήδη ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ οπότε απλώς τους ικανοποιούν, β) Η τοξικότητα αποδεικνύεται ότι συντηρεί το αντισύριζα μέτωπο, δηλαδή διώχνει ψηφοφόρους.

Ένα άλλο ζήτημα είναι τα συνθήματα. Είναι πλέον φανερό ότι ο όρος "Αριστερά" ή οι αναφορές στον... εμφύλιο, ακόμα και στην χούντα, δεν συγκινούν τους πολίτες που δεν τα έχουν ζήσει, ή είναι πλέον προσηλωμένοι σε μια νέα καθημερινότητα που τους ενδιαφέρει η ποιότητα ζωής τους και όχι η ιδεολογία. 

Βέβαια, το τι πρέπει να πρεσβεύει η Αριστερά σήμερα και ποια θα πρέπει να είναι τα συνθήματα της δεν είναι ελληνικό έλλειμμα. Αυτό είναι ένα πρόβλημα στο οποίο δεν έχει καταφέρει να απαντήσει συνολικά η Αριστερά σε όλη την Ευρώπη. Να προσαρμόσει και να επικαιροποιήσει τον λόγο που συχνά μοιάζει βγαλμένος από το χρονοντούλαπο. 

Υπάρχει, τέλος, και κάτι χειρότερο. Διαχρονικά η Αριστερά αυτοπαγιδεύτηκε στα συνθήματα της και έφτασε στο σημείο να παράγει μόνο καταγγελτικό λόγο, χωρίς την ικανότητα να προτείνει οτιδήποτε. Αυτό πώς θα ξεπεραστεί; Οι πολίτες θέλουν πλέον ΠΡΑΞΕΙΣ για τα καθημερινά τους και περιφρονούν τα μεγάλα λόγια που τα θεωρούν κενά περιεχομένου. Πώς θα μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να ξεφύγει από αυτό; Καθημερινά καταγγέλλει τα πάντα, ενώ σε ότι προτείνει δεν τον πιστεύει η κοινωνία. Για αυτό έχει καθηλωθεί στις δημοσκοπήσεις.