Η επιθυμία για δύναμη είναι απόδειξη μειωμένης ηθικής.
Άλμπερτ Αϊνστάιν
Η κοινωνία των πολιτών δέχεται ασταμάτητα καταιγισμό από παροτρύνσεις και προτροπές, απόψεις και θέσεις, οι οποίες προσδιορίζουν το πνευματικό επίπεδο και διαμορφώνουν τους κανόνες της κοινωνικής αντίληψης και συμπεριφοράς. Στροβιλίζεται σε μια δίνη, που εγκλωβίζει, παρασύρει και μαζικοποιεί ιδιαιτερότητες, διαφορετικότητες και πολιτισμούς παράγοντας ένα μίγμα αμήχανο, άβουλο και σκυφτό, στην κυριολεξία κλινικά νεκρό. Ζαλισμένη από το συρφετό των κατευθυνόμενων πληροφοριών, κυρίως σκουπιδιών, είναι παραδομένη στο έλεος της αποικιοκρατικής χειραφέτησης, της ελεγχόμενης τυποποιημένης και ταξινομημένης οικονομίας. Έτσι, εξασθενημένη και καθοδηγούμενη προσέρχεται ως είδος προς κατανάλωση στο χώρο της αγοράς, την οποία οι κυρίαρχοι έχουν στήσει προωθώντας προϊόντα άνευ αξίας, μεταποιημένα και μεταλλαγμένα προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις δικές τους σκοπιμότητες.
Ο σημερινός άνθρωπος, περιχαρακωμένος και φυλακισμένος σε μια κοινωνία οικονομικών αναγκών, πολιτικών ψευτο-δημοκρατών και θρησκευτικών δογματισμών αντιμετωπίζεται ως κόκκος μιας άμορφης μάζας στοιχισμένων ζωών, έχει γονατίσει ψυχικά και πνευματικά και ψάχνει στα θολά για στηρίγματα. Παρά τη νοητική και διανοητική υστέρηση αισθάνεται ότι είναι χρήσιμος, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι η απώλειά του δεν θα άφηνε κενό στην κοινωνία των πολιτών, που θα ήταν δύσκολο να καλυφθεί, αφού έτσι κι αλλιώς η παρουσία του για τους ισχυρούς ήταν ανύπαρκτη. Σ’ αυτή την κοινωνία της αναφοράς είναι εύκολο να μορφοποιηθεί και να καθιερωθεί ως πρότυπο αρχής και εξουσίας το ανάξιο, το σπατουλαρισμένο και ωραιοποιημένο ξόανο, το οποίο κορδωμένο και καμαρωτό, με την πρώτη του κίνηση παρουσιάζει ολόκληρο το μεγαλείο της κενότητάς του, της ασημαντότητάς του. Ο θρίαμβος της γελοιοποίησης ξεπερνάει τα όρια της υπομονής και της αντοχής και τότε αποκαλύπτεται η πλήρης ανυπαρξία κρίσης και γνώσης, με τον κατήφορο να είναι ορμητικός και ασταμάτητος. Και όταν το εικόνισμα αυτό κάνει τον συγκεκριμένο κύκλο του, όταν και το πόπολο ακόμη προβληματίζεται, αποστασιοποιείται και αποστρέφεται, η λύση είναι έτοιμη: Το νέο και άφθαρτο, υποτακτικό και υπάκουο εξοπλισμένο με περισσή δόση ανικανότητας, ακατανοησίας και βλακείας έχει πάρει θέση στην αφετηρία της ανακύκλωσης. Γράφει ο Κορνήλιος Καστοριάδης (1922-1997): «Μας οδηγούν σε μια “βρεφοποίηση” της κοινωνίας μας και στο μέλλον, πλέον, κάποιοι άλλοι, “αντ’ αυτής”, θα τη δημιουργούν όπως αυτοί επιθυμούν, ερήμην της και θα την “παγκοσμιοποιούν” ανεξέλεγκτα».
Και μέσα στο σκοτάδι του μεγάλου πολιτικού σκανδάλου των υποκλοπών και των παρακολουθήσεων, όπου λειτουργούν οι μυστικές υπηρεσίες, νόμιμες ή παράνομες(;), όλοι πέφτουν από τα σύννεφα, όταν η ανυπαρξία εντιμότητας και ηθικής και τα εσκεμμένα ψεύδη αποκαλύπτονται, τότε με δόλιους και αδιαφανείς χειρισμούς επιχειρείται να σωθεί οτιδήποτε αν σώζεται, με το παρακράτος του ’50 και του ’60 να είναι πάλι εδώ υποσκάπτοντας τα θεμέλια του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι ο πρωθυπουργός δεν γνώριζε τις υπόγειες διαδρομές του εκλεκτού υφισταμένου του; Αλλά και αν αυτό συνέβαινε, τότε η κατάσταση θα ήταν περισσότερο επικίνδυνη από τη μη ενημέρωση, με τις διαμορφωμένες συνθήκες να μην αντιπαρέρχονται ούτε με την έννοια της σοβαρής πλάκας. Η όλη εικόνα, διάγγελμα και διαχείριση, φανερώνουν τη βρεφική επάρκεια και ικανότητα σε ένα μηχανισμό που έστησε ο ίδιος για να ελέγχει τις δραστηριότητες πολιτικών του αντιπάλων, δημοσιογράφων και πολλών άλλων, μέσα από ένα εκτεταμένο δίκτυο οργανωμένων κοριών εικόνας και ήχου, με πρόφαση δήθεν την εθνική ασφάλεια.
Είναι καιρός η επικράτηση και η κυριαρχία των ανίκανων να σταματήσει εδώ, με τους ανάξιους και ευτελείς να ρίχνονται στον κάδο της κοινωνικής απαξίωσης. Να αμείβονται από τον αγώνα στην αρένα της ζωής, όπως όλοι και όχι από τα κληροδοτήματα, τα οποία επισκιάζουν ακόμη και την τεχνητή νοημοσύνη, που το σύστημα των εχόντων καλλιεργεί για τα δικά του παιδιά, προβάλει και επιβάλει, για την εξυπηρέτηση των δικών του συμφερόντων. Η διαπίστωση αυτή άθλια αλλά αληθινή θα αναγκάσει τον καθένα να ξανασκεφτεί τις επιλογές που επηρεάζουν το περιεχόμενο της ύπαρξής του, να ξαναβρεί τον εαυτό του, να οραματιστεί και να προσανατολίσει τις ελπίδες του στην αναζήτηση της πραγματικής ζωής του. Με ηρεμία και νηφαλιότητα απαλλαγμένος από τα εμφυτεύματα των κυρίαρχων αποδεσμεύεται από την αγέλη των δαιμονισμένων χοίρων που έχουν κατεύθυνση το γκρεμό και επιζητάει τη δική του εικόνα, τη δική του ανθρώπινη προσαρμογή.
Η αλλαγή θα επέλθει με τη συνειδητοποίηση της κατάστασης από τους πολίτες, οι οποίοι θα αποφασίζουν για την παραχώρηση των πρωτοβουλιών και τη λήψη των σοβαρών αποφάσεων σε αποδεδειγμένα ικανούς και σημαντικούς. Σ’ αυτούς που έχουν την επάρκεια και τις δυνατότητες να βάλλουν την εκτροχιασμένη χώρα στις ράγες της πραγματικής ανάπτυξης, της προόδου και της προκοπής για όλους. Ο εκχυδαϊσμός και ο εκτσογλανισμός της πολιτικής ζωής πρέπει να σταματήσουν εδώ και τώρα. Να αλλάξει η νοοτροπία της συγκέντρωσης δύναμης μέσω του επιτελικού/συγκεντρωτικού κράτους που είναι ένδειξη αδυναμίας και ανικανότητας και η οποία συνοδεύεται από τάσεις αυταρχισμού, αλαζονείας και αυθαιρεσίας. Να μπει τέλος στον επιλεκτικό εναγκαλισμό με τους κατέχοντες και να συμπεριλάβει όλους τους πολίτες. Γιατί, τα προβλήματά μας θα τα αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί με τις δικές μας δυνάμεις, οι οποίες θα αντλούνται από την αληθινή ιστορία, τις γνώσεις και την προσωπικότητά μας στη σημερινή κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, ζούμε και πορευόμαστε.
