«Αν θέλεις να ειπωθεί κάτι, ζήτα τη βοήθεια ενός άντρα.
Αν θέλεις να γίνει κάτι, ζήτα τη βοήθεια μιας γυναίκας»
Μάργκαρετ Θάτσερ

Γυναίκα. Μια λέξη που περικλείει μέσα της όλη τη δημιουργία του κόσμου. Είναι αρκετοί οι λόγοι που θα μπορούσα να πω πως «απεχθάνομαι» τις ημέρες που καθιερώνουν επετείους μόνο και μόνο για να μετατραπούν στο τέλος σε καταναλωτικά προϊόντα. Κάποιες φορές όμως ξεπηδά η ανάγκη να αποτυπωθούν κάποιες σκέψεις. 

Η γυναίκα της σημερινής εποχής καλείται να ανταπεξέλθει σε πάμπολλους ρόλους, να εξισορροπήσει τις προσωπικές της ανάγκες, με τις ανάγκες της εργασίας της και τις ανάγκες των άλλων ανθρώπων στη ζωή της. Σε αυτή της την προσπάθεια, συχνά αντιμετωπίζει συγκρούσεις, ενοχές, θυμό, απογοήτευση, ανεπάρκεια και δεκάδες άλλα συναισθήματα και παραμερίζει τις δικές τις επιθυμίες. 

Βασική προτεραιότητα της κάθε γυναίκας είναι να θυμάται πως, πριν και πάνω απ’ όλα, πρέπει να ικανοποιεί τις δικές τις ανάγκες και τα δικά της θέλω, διαφορετικά δεν θα έχει τη δυνατότητα να ανταποκριθεί σε κανέναν άλλο από τους ρόλους που έχει αναλάβει. 

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας οφείλει και πρέπει να είναι αφιερωμένη, σε όλες εκείνες που πάλεψαν και τα κατάφεραν. Που έκλαψαν, έπεσαν, σκούπισαν τα δάκρυα και κατέκτησαν κορυφές. Σε εκείνες που έφεραν μια ζωή στον κόσμο και σε εκείνες που δεν το έκαναν. Σε όσες επιβίωσαν από τη βία. Σε εκείνες που αφιέρωσαν τη ζωή τους στην ενδυνάμωση άλλων γυναικών, γιατί βίωσαν προσωπικά τον πόνο. Σε εκείνες που επέζησαν από τον πόλεμο και τις φυσικές καταστροφές. Σε εκείνες που έγιναν σπουδαία πρότυπα για άλλες γυναίκες. Σε όλες εκείνες που, με μικρές ή μεγαλύτερες πράξεις και ενέργειες, έχουν βοηθήσει ώστε ο κόσμος μας να γίνει λίγο καλύτερος.