Πληροφορήθηκα το θάνατο ενός εκλεκτού συναδέλφου, φυσικού στο 2ο Λύκειο Σπάρτης, του Άρη Καναβάρου.
Η επάρατος νόσος τελικά είναι αδυσώπητη...
Καταρτισμένος επιστήμονας, πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, έτοιμος να βοηθήσει νέους και παλιούς συναδέλφους, ως γνώστης πολλών δεξιοτήτων...
Έτσι ήταν ο Άρης, ο αγαπημένος των μαθητών του, με όπλο την καλοσύνη και την αστείρευτη προσήνειά του.
Τώρα θα τον απολαμβάνει ο κόσμος των αγγέλων και εδώ κάτω θα γινόμαστε, μετά την απουσία του, όλο και πιο δύστροποι, μονήρεις και μελαγχολικοί. Όλα θα μας φταίνε, γιατί χάνονται αυτοί που διατηρούσαν και τις δικές μας ψυχικές ισορροπίες....
Ιωάννης Χρηστάκης
συνταξιούχος φιλόλογος
