Τα τελευταία χρόνια γίνεται ιδιαίτερη μνεία στην ασφάλεια των εργαζομένων που απασχολούνται τόσο στους χώρους εργασίας, όσο κι εκείνων που δραστηριοποιούνται εκτός συγκεκριμένων εγκαταστάσεων. Ειδικά στα επαγγέλματα που χρήζουν μέτρων ασφαλείας, όπως βαρέα επαγγέλματα, ο νόμος ολοένα και περισσότερο αυστηροποιείται. Εντούτοις, υπάρχει μία ομάδα εργαζομένων, που το κράτος και οι αρμόδιοι φορείς δεν έχουν -όπως υποστηρίζεται- προβλέψει επαρκώς για την ασφάλειά τους. «Πρόκειται για το πιο σημαντικό επάγγελμα της εποχής μας, τους υπαλλήλους καθαριότητας των δήμων που εργάζονται στα απορριμματοφόρα», λέει στον «ΛΤ» ο κ. Γιώργος Καλογεράκος, υποστηρίζοντας ότι αποτελεί ένα «ομολογουμένως, πολύ δύσκολο επάγγελμα, που αντιμετωπίζει μεταξύ άλλων τα προβλήματα του εξωτερικού περιβάλλοντος όπως είναι οι καιρικές διακυμάνσεις».

Ο Γ. Καλογεράκος, ενεργός πολίτης από το Βασιλάκιο Δ. Ευρώτα, με συχνές παρεμβάσεις για μια σειρά θεμάτων, απέστειλε στο Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, έγγραφο με προτάσεις του για την ενίσχυση των μέτρων προστασίας αυτής της κατηγορίας εργαζομένων. Η επιστολή κοινοποιείται και στα Υπουργεία Προστασίας τού Πολίτη και Εσωτερικών, τους βουλευτές Λακωνίας και την Περιφέρεια Πελοποννήσου.

«Οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται
ωσάν βρίσκονται σε τριτοκοσμικό κράτος»
«Εν έτει, λοιπόν, 2024, στο αναπτυσσόμενο κράτος μας αυτοί οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται ωσάν βρίσκονται σε τριτοκοσμικό κράτος», διατείνεται ο Γ. Καλογεράκος, υπογραμμίζοντας: «Το οξύμωρο της όλης υπόθεσης είναι ότι, ενώ αυτοί στον πολιτισμένο κόσμο μας, επιχειρούν να μας διατηρήσουν καθαρούς, εμείς ως κράτος τούς αντιμετωπίζουμε εντελώς διαφορετικά. Η εν λόγω διαπίστωση εναπόκειται στο γεγονός ότι όποτε βλέπουμε ένα απορριμματοφόρο, πίσω βρίσκονται “κρεμασμένοι” άνθρωποι, έτοιμοι να μαζέψουν τα σκουπίδια μας με αυταπάρνηση, αφού ουκ ολίγες φορές έχει κινδυνεύσει η σωματική τους ακεραιότητα. Πολλές φορές, τα απορριμματοφόρα είναι σε δρόμους ταχείας κυκλοφορίας μεγιστοποιώντας τον κίνδυνο ακόμα και για την ίδια τους τη ζωή».

Το συγκεκριμένο πρόβλημα διαπιστώνεται σε όλη την ελληνική επικράτεια. «Φτάνει κανείς να σκεφτεί ότι ένας εργαζόμενος σε τόσο δύσκολες συνθήκες εργασίας, μπορεί να ζαλιστεί με αποτέλεσμα να χάσει την ισορροπία του και να βρεθεί κατά μεσής του δρόμου», σχολιάζει. Παραθέτει ως χαρακτηριστικό παράδειγμα, αυτό «μιας εργαζόμενης μητέρας, η οποία ήταν μία εκ των “κρεμάμενων” εργαζομένων σε απορριμματοφόρο στην πρωτεύουσα της Ελλάδας». Η εν λόγω, «από την υπερκόπωση ζαλίστηκε και έπεσε με ελαφρύ τραυματισμό και μεγάλο κίνδυνο για τη ζωή της από τα διερχόμενα αυτοκίνητα», μεταφέρει ο Γ. Καλογεράκος και προσθέτει: «Εκτιμάται ότι τέτοια παρόμοια περιστατικά έχουν γίνει σε όλη την επικράτεια, τα οποία ούτε έχουν αναφερθεί ως περιστατικά, σαν να είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Επίσης, λογίζεται ότι «η μετάβαση των ανθρώπων στα απορριμματοφόρα με τον τρόπο που γίνεται μέχρι σήμερα, συνεπάγεται στην παραβίαση του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας».

«Μας υποβαθμίζει να υπάρχουν το 2024
“κρεμάμενοι” εργαζόμενοι από χειρολαβές»
«Αν αναρωτηθούμε», περιγράφει ο Γ. Καλογεράκος, «ότι κάποιοι πολίτες βρίσκονται σε καρότσα ενός αγροτικού αυτοκινήτου, αυτοί έρχονται αντιμέτωποι με τον νόμο, οι άνθρωποι που βρίσκονται “κρεμάμενοι” για ποιο λόγο αντιμετωπίζονται διαφορετικά; Το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και το Υπουργείο Εσωτερικών και όλοι οι αρμόδιοι φορείς, κρίνεται απαραίτητο να βολιδοσκοπήσουν το πρόβλημα και να προβούν σε αλλαγές τού μέχρι σήμερα επικίνδυνου φαινομένου».

Ξεκαθαρίζει πως αναδεικνύει το συγκεκριμένο ζήτημα, «χωρίς ο ίδιος να έχω άμεση ή έμμεση επαφή με το αντικείμενο εργασιών των δήμων, και χωρίς κανένα συμφέρον ή οποιοδήποτε όφελος. Θεωρώ ότι, ως νομοταγής πολίτης και με ενδιαφέρον για την πορεία της χώρας μου, να επισημαίνω αυτό που στην καθημερινότητα, μας υποβαθμίζει ως κοινωνικό κράτος. Πράγματι, το 2024 να υπάρχουν κρεμασμένοι εργαζόμενοι από χειρολαβές των απορριμματοφόρων, μας υποβαθμίζει ως κράτος, ως πολίτες, ως ανθρώπους. Πιστεύω λοιπόν, ότι είναι χρέος μας, σαν σύγχρονο κοινωνικό κράτος της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας και οικονομίας, η μέριμνα για ένα ασφαλές εργασιακό περιβάλλον για τους ανθρώπους που μας κρατούν “καθαρούς”, συμβάλλοντας στην πολιτισμένη εικόνα του κράτους μας».

Μια πλατφόρμα-καλάθι
που θα λειτουργεί ως «κλωβός»
Ο Γ. Καλογεράκος καταθέτει στον «ΛΤ» τη δική του ιδέα, «εγκλωβισμού» τής όποιας απειλής είναι εκτεθειμένοι οι εργαζόμενοι, που στηρίζονται για τη μεταφορά τους στα ειδικά σκαλοπάτια, λίγα εκατοστά από το οδόστρωμα. Έχει επινοήσει ένα σύστημα που θεωρεί ότι θα μπορούσε να αποτελέσει δικλείδα προστασίας για τους -παντός καιρού και συνθηκών- υπαλλήλους. Προτείνει συγκεκριμένα, «να δημιουργηθεί μια κυκλική πλατφόρμα στο πίσω μέρος του απορριμματοφόρου, στη θέση που βρίσκεται σήμερα ένας εργαζόμενος, η οποία θα πλαισιώνεται από μια ειδική κατασκευή τύπου καλαθιού, το οποίο θα συγκρατεί το σώμα του εργαζόμενου σε περίπτωση σύγκρουσης ή ατυχήματος. Στη μια πλευρά του καλαθιού, να υπάρχει πόρτα που θα ασφαλίζει, αλλά θα επιτρέπει στον εργαζόμενο να μπαινοβγαίνει με ευκολία, προκειμένου να μην καθυστερεί στην εργασία του, αλλά και να μην κινδυνεύει απ’ αυτή. Επιπλέον, εκτιμάται ότι θα ήταν χρήσιμο ένα ειδικό μπουτόν (button), το οποίο θα ειδοποιεί τον οδηγό σε περίπτωση που ο εργαζόμενος δεν αισθάνεται καλά».

Ισχυρίζεται πως «το συγκεκριμένο σύστημα ασφαλείας το έχω προσχεδιάσει και μπορώ να σας το παρουσιάσω. Μπορείτε δε να μη με λάβετε καθόλου υπόψη σας, αλλά θεωρώ ότι η προστασία των εργαζομένων τής καθαριότητας είναι μια σύγχρονη επιτακτική κοινωνική ανάγκη». Εξηγείται δε, ότι «η παρούσα επιστολή, ουδεμία ατομική σκοπιμότητα έχει, παρά μόνο την ανάγκη για ένα σύγχρονο και νομοτελειακό κράτος με ενδιαφέρον για τους εργαζόμενους, προκειμένου να μη θρηνήσουμε θύματα».

«Η αρχή να γίνει
από τον Δήμο Σπάρτης»
Κλείνοντας τις σκέψεις του, ο Γ. Καλογεράκος εισηγείται -σε τυχόν υιοθέτηση της πρότασής του- η εφαρμογή της να ξεκινήσει από τη Σπάρτη: «Επειδή είμαι Λάκωνας και αγαπώ πολύ την περιοχή μου, θα ήθελα η αρχή να γίνει από τον τόπο μου και συγκεκριμένα, από τον Δήμο Σπάρτης, όπου έχουν γίνει βήματα για την καθαριότητα», είναι η παραίνεσή του.

Ραγδαία άνοδος
των εργατικών ατυχημάτων
Εν τω μεταξύ, ιδιαίτερα ανησυχητικά είναι τα στατιστικά για τα εργατικά ατυχήματα, πανελλαδικά, στους ΟΤΑ. Η λίστα των συμβάντων μακραίνει διαρκώς τα τελευταία χρόνια, με θύματα κυρίως τους εργαζόμενους στην καθαριότητα. Τα στοιχεία δε, είναι σοκαριστικά: Την τελευταία δεκαετία έχουν καταγραφεί τουλάχιστον 70 θανατηφόρα ατυχήματα και 140 πολύ σοβαρά, με κάποιους εργαζόμενους να είναι πολύ βαριά τραυματισμένοι, να έχουν υποστεί ακρωτηριασμούς, ενώ άλλοι να έχουν καθηλωθεί σε αναπηρικό αμαξίδιο.

Εξάλλου, σύμφωνα με την ΠΟΕ–ΟΤΑ, η κατάσταση των οχημάτων στους δήμους αποτελεί μία από τις βασικές αιτίες πρόκλησης εργατικών ατυχημάτων.

Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια, στη Λακωνία δεν έχει καταγραφεί κάποιο οδυνηρό συμβάν στον κλάδο εργαζομένων στην Καθαριότητα, αν και τα μικρο-περιστατικά και οι δυσκολίες είναι συχνές. Μολαταύτα, η πρόληψη, η διασφάλιση των υψηλότερων προδιαγραφών και αξιοποίηση κάθε πρόσφορου και αποτελεσματικού μέσου θωράκισης, (πρέπει να) αποτελούν απαραίτητα συστατικά για την εδραίωση τού ασφαλούς περιβάλλοντος.

φωτο αρχείου