Η θέσπιση αστικής-δημοτικής συγκοινωνίας στη Σπάρτη είναι ένα αίτημα που τίθεται συχνά στον δημόσιο διάλογο, εδώ και αρκετά χρόνια. Η διαχρονική έλλειψη χώρων στάθμευσης και το κυκλοφοριακό κομφούζιο σε ώρες αιχμής, που τα τελευταία χρόνια επιδεινώνεται (και) από τα εργοτάξια στο κέντρο της πόλης, καθιστούν αναγκαία μια συγκοινωνιακή παρέμβαση. Πόσω μάλλον, που στον ορίζοντα δεν διακρίνεται αποτελεσματική διέξοδος στην ταλαιπωρία οδηγών, αλλά και όσων διαμένουν ή δραστηριοποιούνται στην «καρδιά» της πόλης.

Μια λύση που θα αποφόρτιζε τον «γολγοθά» δεκάδων εκατοντάδων πολιτών καθημερινά, αλλά θα εξυπηρετούσε και άτομα που δεν διαθέτουν μεταφορικό μέσο, θα ήταν η καθιέρωση μιας λεωφορειακής γραμμής, που θα συνέδεε τα περίχωρα και τα χωριά με το κέντρο της Σπάρτης. Ενδεικτική είναι η πρόταση που κατέθεσε ο συμπολίτης Κώστας Κρητικός: «Έχω τη σκέψη ότι ένα μικρό αστικό λεωφορείο με κυκλική διαδρομή ανά μία ώρα, με αφετηρία πχ την Κοκκινόραχη και τέρμα τις Αμύκλες, περνώντας από Νοσοκομείο, Λάκα, Παρόρι, Αη Γιάννη, Μυστρά κλπ, θα έκανε δουλίτσα και πολύς κόσμος από τις περιοχές αυτές, δεν θα χρειαζόταν τα αυτοκίνητα του για να έρθει για δουλειές ή ψώνια στο κέντρο της πόλης», επισημαίνει. Όπως τονίζει, «το θεωρώ ακόμα πιο επιτακτικό, ιδίως την εποχή αυτή που το θέμα της Παλαιολόγου δείχνει άλυτο και το πρόβλημα των θέσεων στάθμευσης στην πόλη είναι τεράστιο», καταλήγει ο Κ. Κρητικός.

Άλλωστε, ως γνωστόν, στη Σπάρτη λειτουργεί εδώ και χρόνια λεωφορειακή γραμμή, που διέρχεται από σημεία της πόλης, για τη μετακίνηση φοιτητών από και προς τις εγκαταστάσεις του Πανεπιστημίου (πρώην ΤΕΙ) στον Κλαδά. Δεν θα ήταν δα και… «κοσμογονικό» γεγονός μια πιθανή επέκταση αυτού του τοπικού μεταφορικού δικτύου.

Δημόσιες θέσεις στάθμευσης που να απορροφούν -επαρκώς- τον κυκλοφοριακό φόρτο δεν υπάρχουν. Η κίνηση έχει πυκνώσει τα τελευταία χρόνια σε τέτοιο βαθμό, δημιουργώντας μια πασιφανή δυσαναλογία ανάμεσα σε οχήματα και διαθέσιμα σημεία στάθμευσης. Δεν χρειάζεται επιστημονική κυκλοφοριακή ή άλλη μελέτη για να διαπιστώσει το φαινόμενο κάποιος, αν και τα μετρήσιμα στοιχεία (επικαιροποιημένα), ίσως καταδείκνυαν το «αγκάθι» του κυκλοφοριακού σε όλες τις διαστάσεις του. Τα διπλο-τριπλο παρκαρίσματα σε ευθείες, στροφές και γωνίες οδών δίνουν και παίρνουν. Ένα μαρτύριο για ντόπιους κι επισκέπτες, το οποίο δεν έχει εξεταστεί κι αντιμετωπιστεί στη ρίζα του, ενώ παρά τις αποσπασματικές παρεμβάσεις (όπως ελεγχόμενη στάθμευση παλαιότερα) δεν έχει τεθεί ποτέ ένα ενιαίο πλαίσιο διαχείρισης. Δημοτικό πάρκινγκ έχουμε μόνο ένα (Αγ. Νίκωνος), τετράτροχα και δίκυκλα έχουμε άφθονα, σε βαθμό που δεν... χωράνε σε δρόμους κι έναντι πεζοδρομίων. Μήπως υπάρχει χώρος στην πόλη για ένα λεωφορείο, αντί μοιρολατρικά να αφήνουμε το θέμα στον «αυτόματο πιλότο»;

Χ.Π.