Με τιμές εν’ ενεργεία δημάρχου η ευρύτερη περιοχή της Λακεδαίμονος αποχαιρέτησε χθες τον Σαράντο Αντωνάκο, τον άνθρωπο που πάλεψε με θυσία για την πόλη των ονείρων του, μια Σπάρτη αντάξια της ιστορίας της.
Η νεκρώσιμος ακολουθία τελέστηκε στον μητροπολιτικό ναό της Ευαγγελίστριας από το σεβασμιώτατο μητροπολίτη Μονεμβασίας και Σπάρτης κ. Ευστάθιο, συμπαραστατούμενου από πλειάδα ιερέων.
Μετά το τέλος της ακολουθίας ο κ. Ευστάθιος εξήρε περιεκτικά την ειλικρίνεια και την ανιδιοτέλεια του εκλιπόντος, προσδίδοντάς του τον χαρακτηρισμό «Ο άνθρωπος με το ένα πρόσωπο», ενώ εξέφρασε τη συμπαράστασή του στους οικείους του.
Στη συνέχεια αναγνώστηκαν ψηφίσματα του ΔΣ Σπαρτιατών από τον πρόεδρο κ. Δημήτρη Καραχάλιο και της ΤΕΔΚ Λακωνίας από τον αντιπρόεδρό της κ. Σταύρο Αργειτάκο.
Επικήδειους λόγους εκφώνησαν ο δήμαρχος Σπαρτιατών κ. Χρήστος Πατσιλίβας, ο νομάρχης Λακωνίας κ. Κώστας Φούρκας, ο πρόεδρος της ΤΕΔΚΛ κ. Φίλιππος Πήλιουρας, ο πρ. δήμαρχος Σπάρτης κ. Δημοσθένης Ματάλας και ο πρόεδρος του ΔΣ Σπαρτιατών κ. Δημ. Καραχάλιος.
Εξάλλου, ανακοινώθηκε ότι το διδακτικό και διοικητικό προσωπικό του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, συμμετέχοντας στο πένθος, κατέθεσε προσφορές σε ιδρύματα της Ιεράς Μητροπόλεώς μας.
Ο δήμαρχος Σπαρτιατών κ. Χρ. Πατσιλίβας είπε για το Σαράντο Αντωνάκο:
«Ήλθαμε σήμερα όλοι εδώ στον ιερό, αυτό χώρο, στο μητροπολιτικό μας ναό, για να πούμε τον ύστατο χαιρετισμό στον μέχρι πρότινος δήμαρχο μας, τον αγαπητό μας Σαράντο Αντωνάκο και να συμπροσευχηθούμε για την ανάπαυση της ψυχής του.
Παιδί πολυμελούς οικογένειας ο δήμαρχός μας, από τις γειτονικές Αμυκλές με δίψα για μάθηση σε μία πολύ δύσκολη εποχή για την πατρίδα μας με στερήσεις και ανυπέρβλητες δυσκολίες (περίοδος γερμανικής κατοχής - πολυαίμακτος εμφύλιος) περαίωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στο ιστορικό Γυμνάσιο Αρρένων Σπάρτης.
Λάτρης της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, φοίτησε σε Τμήμα Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου της Γερμανίας. Πτυχιούχος πολιτικών επιστημών, αναγκάστηκε λόγω οικονομικών δυσκολιών να καταταγεί στην Αστυνομία Πόλεων για να περαιώσει τις σπουδές του.
Φίλεργος και μεθοδικός, επιμελής και επίμονος, ψύχραιμος και αποφασιστικός, με αγάπη και σεβασμό στην προσωπικότητα του ατόμου, στην ατομική ελευθερία του πολίτη και στην απαράβατη αρχή του δικαίου, προκειμένου να καταδικαστεί ένας αθώος είναι προτιμό¬τερο να αθωωθούν χίλιοι ένοχοι, ανήλθε ταχύτατα τα σκαλοπάτια της ιεραρχίας, έφθασε στο βαθμό του υποστρατήγου και τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις και μετάλλια.
Όσοι τον γνώρισαν δε λησμονούν τον λεβέντη αξιωματικό, τον άξιο άνθρωπο, τον προστάτη και φίλο του πολίτη. Άνθρωπος του πνεύματος και των γραμμάτων, έγραψε δεκάδες άρθρα και επιστημονικές μελέτες που δημοσιεύθηκαν σε έγκυρα ελληνικά και ξένα περιοδικά.
Κάτι που ιδιαίτερα τον χαρακτήριζε ήταν η μεγάλη αγάπη του προς την ιστορία, την τέχνη και τα μνημεία του πολιτισμού μας. Όνειρό του η κατασκευή του νέου μουσείου της Σπάρτης. Τι κρίμα όμως, δεν πρόλαβε να το δει πραγματοποιούμενο.
Πλούσιο το συγγραφικό του έργο. Πολλά τα βιβλία που συνέγραψε, με κορωνίδα το «Γολογθά ενός λαού» όπου περιγράφεται η τραγωδία του λαού μας κατά τη διάρκεια της κατοχής από τους γερμανούς, ιταλούς και βουλγάρους.
Κατατάσσεται στο πάνθεο των λακώνων συγγραφέων που αφήνουν πολύτιμη παρακαταθήκη στις νεώτερες γενιές.
Πνεύμα δημιουργικό και επίμονο, με βοηθό και συμπαραστάτη την άξια σύζυγό του και τα παιδιά του, με θέληση για προσφορά στο αγαπημένο του χωριό, τις Αμύκλες, αναμιγνύεται στα κοινά και εκλέγεται πρόεδρος του χωριού του για δύο τετραετίες. Ρίχνεται στη δουλειά. Επίμονος και οραματιστής όπως ήταν, παράγει σημαντικό έργο. Αναμορφώνει το χωριό του. Αισθάνεται γι’ αυτό ιδιαίτερη ικανοποίηση. Αισθάνεται δυνατός, θέλει να συνεχίσει να προσφέρει. Χτυπιέται από τη μοίρα αλύπητα. Χάνει το αγγελούδι του. Την αγαπημένη του Μαριάνα. Ο πόνος μεγάλος, αβάσταχτος. Υπομένει. Μοιράζει την πίκρα του με την οικογένειά του, με φίλους και συγγενείς. Δεν λυγίζει, δεν αφήνεται στη μοίρα του. Δεν καταρρέει. Τολμά. Είναι ασυγκράτητος. Θέλει να συνεχίσει να προσφέρει. Εκλέγεται δήμαρχος του δήμου μας. Της ιστορικής Σπάρτης. Της πόλης που έχει ένα μεγάλο όνομα στην πανανθρώπινη ιστορία.
Είχα την τύχη να συστρατευθώ μαζί του. Να εκλεγώ με το συνδυασμό του. Με τίμησε αρκούντως. Τον ευχαριστώ και τον ευγνωμονώ γι’ αυτό. Μου δόθηκε η ευκαιρία να τον γνωρίσω από κοντά. Να γνωρίσω τον άνθρωπο. Να γνωρίσω τον πολιτικό, τον ηγέτη. Εργατικότατος - επίμονος - τολμηρός - ψύχραιμος στην αντιμετώπιση δύσκολων καταστάσεων, εντιμότατος στη διαχείριση των οικονομικών του δήμου. Υπήρξε μία σημαντική προσωπικότητα στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Με αξιοπρέπεια και μεγαλοψυχία ξεπερνούσε τις οποιεσδήποτε πικρίες δοκίμαζε. Ήταν μεγαλόψυχος. Ήξερε να συγχωρεί. Μπορεί πολλές φορές να εκρείγνυτο, να ήταν οξύθυμος, ποτέ όμως βαρυόθυμος. Τη φουρτουνιασμένη θάλασσα, διεδέχετο τάχιστα απόλυτη νηνεμία.
Πίστευε στη ρήση του Πλουτάρχου «Κάλλιο οξύθυμος γονιός, παρά βαρυόθυμος».
Ο αυθορμητισμός του, ο ιδιαίτερος τρόπος επικοινωνίας με τους συνεργάτες του, αιρετούς και υπαλληλικό προσωπικό, τον έκανε αγαπητό από όλους. Παρήγαγε έργο σημαντικό ως δήμαρχος Σπαρτιατών, το οποίο πιστεύω ότι θα εκτιμηθεί ιδιαίτερα από όλους τους συνδημότες μας. Δεν πρόλαβε να κάνει απολογισμό του έργου του. Δεν πρόλαβε να το ολοκληρώσει.
Στάθηκε άτυχος, κλονίστηκε σοβαρά η υγεία του. Το πάλεψε με λεβεντιά και αξιοπρέπεια. Προσπάθησε να ξεπεράσει την αρρώστια του για να συνεχίσει να προσφέρει. Ήθελε να δει υλοποιούμενο το πρόγραμμά μας και ολοκληρωμένο το έργο μας.
Όμως τούτη τη φορά δεν τα κατάφερε. Χτες μας ήλθε το θλιβερό μαντάτο. Ο Σαράντος Αντωνάκος μας αποχαιρέτησε για πάντα.
Ο πόνος μεγάλος και αβάσταχτος! Δήμαρχε μας! Αγαπητέ μου φίλε! Βάδισες το δικό σου Γολγοθά, σήκωσες το δικό σου σταυρό με δύναμη και απαντοχή, οδοιπόρησες με καρτερικότητα και κουράγιο, διέγραψες την αναπόδραστη μοίρα σου και έφτασες στον τελευταίο σταθμό, δεσμώτης του παραλογισμού της ζωής εσύ με την ανθρωπιά σου, τη ζωτικότητα σου και το γέλιο σου, τόσο την αγάπησε έπεσες σε μια άνιση πάλη. Πέρασες στα σύνορα των αντιθέτων όπου ο ήλιος και ο Άδης αγγίζονται.
Ο οραματισμός για ανθρωπινότερη ζωή ήταν μέλημα καθημερινό σου. Η αξιοπρέπεια και ο σεβασμός ακόμα και τις τραγικά δύσκολες στιγμές σου μετουσιώθηκε σε παράδειγμα ζωής. Επιστράτευσες όλες τις ανθρώπινες δυνάμεις σου και στάθηκες άξιος σαν πατέρας και σύζυγος μιας άξιας οικογένειας, αφήνοντάς τους ως καλύτερη υποθήκη την ηθική δύναμη, το ψυχικό σθένος που έχουμε ανάγκη όλοι οι άνθρωποι στις δύσκολες στιγμές που μας παραμονεύουν.
Στο καλό δήμαρχέ μας αγαπητέ!
Ο παντοδύναμος Θεός να δίνει βάλσαμο παρηγοριάς στην αγαπημένη σου σύζυγο, τα παιδιά σου, τα εγγόνια σου και τα αδέλφια σου στις δύσκολες αυτές στιγμές που περνούν.
Αιωνία σου η μνήμη!».
Εξάλλου, ο νομάρχης κ. Φούρκας στον επικήδειο λόγο του ανέφερε:
«Η Νομαρχία αποχαιρετά σήμερα με θλίψη, ένα σεβαστό και αξιαγάπητο μέλος της Αυτοδιοίκησης και της λακωνικής κοινωνίας.
Τον πρώην δήμαρχο Σπαρτιατών Σαράντο Αντωνάκο.
Η οικογένεια του, οι συγγενείς, φίλοι και απλοί πολίτες αυτού του τόπου αποχαιρετούν τον άνθρωπο, τον οικογενειάρχη, τον χριστιανό, τον προσφιλή και σεβαστό συμπολίτη.
Οι αυτοδιοικητικοί αποχαιρετούν τον αγωνιστή, τον αυθεντικό, τον απλό και ανιδιοτελή εργάτη του κοινού τοπικού συμφέροντος, τον φορέα αξιωμάτων που επάξια κατέκτησε και ευδόκιμα υπηρέτησε για πολλά χρόνια.
Αγαπητέ και σεβαστέ Σαράντο,
Φεύγεις πρόωρα, πριν προλάβεις να ολοκληρώσεις την προσωπική σου κατάθεση κατά την τελευταία θητεία σου. Φεύγεις όμως καταξιωμένος, με ολοκληρωμένη προσωπικότητα και με προσφορά που δημιουργεί υπερηφάνεια στους συγγενείς σου και έντιμη αναγνώριση από τους συμπολίτες σου.
Η ιστορία της πόλεως έχει ήδη καταγράψει με μεγάλα γράμματα την ανεκτίμητη προσφορά σου στην ίδρυση και λειτουργία της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Στο πρόσωπό σου ευτύχησα να βρω έναν ακούραστο συμπαραστάτη στον κοινό αγώνα για το ΤΕΙ και το Πανεπιστήμιο.
Υποκλίνομαι με σεβασμό μπροστά στη σωρό σου.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα της λακωνικής γης που θα σε σκεπάσει».
Μετά τον τελευταίο ασπασμό η σορός σκεπάστηκε από την ελληνική σημαία.
Το αδιαχώρητο που παρατηρήθηκε στην εκκλησία από τον κόσμο, που έσπευσε να αποχαιρετήσει το δήμαρχό του, σημειώθηκε και στο κοιμητήριο του ιερού ναού Αγίας Παρασκευής Αμυκλών, όπου έγινε η ταφή.
Τη σορό του αείμνηστου Σαράντου Αντωνάκου συνόδευσε στην τελευταία του κατοικία η Δημοτική Φιλαρμονική υπό τη διεύθυνση του μαέστρου κ. Σαράντου Κανελλάκου.
Ο «Λακωνικός Τύπος» αποχαιρετά το Σαράντο Αντωνάκο με τους παρακάτω στίχους του Νικηφόρου Βρεττάκου:

Όταν ήρθα στον κόσμο κ’ είδα
τον  ήλιο, είπα: Θα πρέπει κάτι
ν’ αφήσω πίσω μου φεύγοντας.
Και το βρήκα αρκετό. Ν’ ανεβώ
στην κορφή σου, να πετάξω
στη γης ένα λουλούδι.