Αγλαΐα: Καραγκιόζη, Καραγκιόζη.
Καραγκιόζης: Τι θέλεις, Αγλαΐα, και με ξυπνάς;
Αγλαΐα: Είδα όνειρο.
Καραγκιόζης: Τι όνειρο;
Αγλαΐα: Ότι γυρίσαμε στην παλιά κανονικότητα.
Καραγκιόζης: Αυτό κι αν είναι όνειρο. Και πώς γυρίσαμε;
Αγλαΐα: Είχαμε περάσει, λέει, πρώτα από σαράντα κύματα κορονοϊού.
Καραγκιόζης: Γιατί, πόσα κύματα έχει ο κορονοϊός;
Αγλαΐα: Όσα άστρα έχει ο ουρανός.
Καραγκιόζης: Και πώς σωθήκαμε;
Αγλαΐα: Έγινε ξαφνικά μεγάλο σκοτάδι.
Καραγκιόζης: Και τώρα πού είμαστε;
Αγλαΐα: Στο μεγάλο σκοτάδι, Καραγκιόζη.
Καραγκιόζης: Και γιατί με ξύπνησες;
Αγλαΐα: Για να δω αν είσαι ακόμα ζωντανός.
Καραγκιόζης: Είμαι;
