Η γιαγιά Σουλτάνα και η Παναγία η Παραμυθία (Άγιο Όρος)

Το παραμυθοδιήγημα της εβδομάδας στον «Λακωνικό Τύπο»

Παρασκευή, 27 Αύγουστος 2021 12:27 | E-MAIL ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Η γιαγιά Σουλτάνα και η Παναγία η Παραμυθία (Άγιο Όρος)

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η γιαγιά Σουλτάνα. Ζούσε με το γιο και τα εγγόνια της σε ένα χωριό της Θάσου. Της άρεσε να διηγείται ιστορίες, βίους αγίων και παραμύθια. Κάθε απόγευμα μάζευε τα παιδιά της γειτονιάς και τους ιστορούσε. Κι αυτή ξαναγινόταν παιδί κάθε φορά που διηγιόταν.        

Ένα απόγευμα τα παιδιά μαζεύτηκαν στην αυλή του σπιτιού της και φώναζαν: «Γιαγιά, Σουλτάνα, βγες έξω και έχουμε κάτι για σένα». Η γιαγιά σαν είδε ότι την φώναζαν τα παιδιά, βγήκε έξω. Κρατούσε στο ένα χέρι μια ξύλινη ανέμη με κόκκινη κλωστή και στο άλλο μια καρέκλα, όπου καθόταν και ιστορούσε.

Τα παιδιά, σαν την είδαν, κάθισαν στις κουρελούδες στην αυλή. Ένα αγόρι, ο Δημήτρης, πήγε κοντά και της έδωσε μια εικόνα της Παναγίας. Είπε: «Είναι δώρο για σένα, γιαγιά Σουλτάνα». Η γιαγιά κοίταξε την εικόνα και είπε: «Ήθελα να σας πω ένα παραμύθι κι έφερα την ανέμη. Μα τώρα, που βλέπω την εικόνα της Παναγιάς, θα σας ιστορήσω για Αυτήν. Λέγεται Παναγία Παραμυθία και βρίσκεται σε εκκλησία μιας μονής του Αγίου Όρους».

Ένα κοριτσάκι ρώτησε: «Γιατί τη λένε Παραμυθία, γιαγιά;» «Η λέξη ‘‘παραμυθία’’ θα πει ‘‘παρηγοριά’’, παιδί μου. Η Παναγιά μας παρηγορεί στις θλίψεις, στις δυστυχίες, στον πόνο και μεσολαβεί στο Χριστό για να συγχωρέσει τα σφάλματά μας. Η ιστορία της Παναγίας της Παραμυθίας έχει να κάνει με μοναχούς και πειρατές. Θέλετε να την ακούσετε;» Τα παιδιά φώναξαν: «Θέλουμε γιαγιά!»

Τότε η γιαγιά άρχισε να διηγείται: «Μια φορά κι έναν καιρό, εξακόσια χρόνια πριν, σε ένα μοναστήρι του Αγίου Όρους έμεναν πολλοί μοναχοί. Προσεύχονταν στο Θεό νύχτα-μέρα. Είχαν και τα διακονήματά τους, τις δουλειές που τους ανέθετε ο ηγούμενος της μονής.

Μια μέρα, μετά την πρωινή προσευχή τους στην εκκλησιά του μοναστηριού, οι μοναχοί πήγαν στα κελιά τους, για να ξαποστάσουν μέχρι να αρχίσουν τα διακονήματα. Ύστερα θα άνοιγαν την πύλη της μονής, όπως συνήθιζαν. Δεν γνώριζαν ότι οι πειρατές απέξω είχαν περικυκλώσει το μοναστήρι.

Μέσα στην εκκλησιά ο ηγούμενος προσευχόταν. Τότε άκουσε μια φωνή. Κοίταξε γύρω του και δεν είδε κανέναν. Κατάλαβε ότι η φωνή ερχόταν από την εικόνα. Η Παναγία είπε: ‘‘Μην ανοίξετε σήμερα την πύλη της μονής. Ανεβείτε στα τείχη, για να διώξετε τους πειρατές’’. Ο ηγούμενος κοίταξε την εικόνα της Παναγίας. Η μορφή της ήταν ζωντανή. Ο Χριστός στην αγκαλιά της πήρε ζωή. Γύρισε το πρόσωπό του και με το δεξί του χέρι έκλεισε το στόμα της Παναγίας. Της είπε: ‘‘Μητέρα μου, μην τους το λες. Άφησε τους να τιμωρηθούν, γιατί αμελούν τα μοναχικά τους καθήκοντα’’. Τότε η Παναγία σήκωσε το χέρι της, κράτησε το χεράκι του, γύρισε δεξιά το πρόσωπο και είπε τα ίδια λόγια ακόμα δύο φορές. Στο τέλος πρόσθεσε: ‘‘Κοιτάξτε να μετανοήσετε, γιατί ο γιος μου έχει οργιστεί μαζί σας’’. Μετά επικράτησε σιωπή.

Ο ηγούμενος κάλεσε τους μοναχούς και είπε όσα είδε. Όλοι κοίταξαν την εικόνα. Είχε μεταμορφωθεί. Η Παναγία κρατούσε το χέρι του Χριστού κάτω από το στόμα της κι έστρεφε το κεφάλι της δεξιά για να το αποφύγει. Το πρόσωπό της έδειχνε επιείκεια, αγάπη, στοργή. Ο Χριστός είχε αυστηρό πρόσωπο σαν Κριτής.

Η εικόνα αυτή, παιδιά, φτιάχτηκε όχι από ανθρώπινο χέρι, αλλά από τη Χάρη του Θεού και την μεσολάβηση της Παναγίας που ήθελε να σώσει τη  μονή. Την ονόμασαν ‘‘Παναγία Παραμυθία’’, που θα πει ‘‘Παρηγορήτρια’’».  

Τα παιδιά κοιτούσαν με μάτια ορθάνοιχτα. Ρώτησαν: «Γιαγιά Σουλτάνα, αυτό ήταν θαύμα;» «Ναι, παιδιά! Η Παναγία θαυματούργησε, για να σώσει το μοναστήρι από τους πειρατές και να προστατεύσει τους μοναχούς. Υπάρχει μια ακόμα ιστορία του Οσίου Νεόφυτου που ήταν φύλακας του παρεκκλησίου  της  Παραμυθίας και διακονητής. «Τι θα πει διακονητής γιαγιά;» «Θα πει, παιδιά, ότι ο Νεόφυτος υπηρετούσε την εκκλησιά της Παναγιάς και προσευχόταν εκεί».

«Γιαγιά, θα μας πεις για τον Όσιο Νεόφυτο;» ρώτησε ένα αγόρι; «Θα σας πω… Τον Όσιο Νεόφυτο τον είχαν στείλει - από τη μονή που έμενε - για δουλειές σε μια εκκλησιά στην Εύβοια. Εκεί αρρώστησε βαριά. Παρακάλεσε ο Όσιος την Παναγία την Παραμυθία: ‘‘Αν είναι να πεθάνω, Δέσποινά μου, να με αξιώσεις να πεθάνω στο μοναστήρι Σου  που διακονώ’’. Άκουσε τότε τη φωνή της Παναγίας να του λέει: ‘‘Νεόφυτε, πήγαινε στη μονή σου. Μετά από ένα χρόνο θα γίνει η έξοδός σου από τη ζωή’’. Ο Όσιος ευχαρίστησε την Παναγία που του χάρισε ένα χρόνο ζωής. Είπε στον πνευματικοπαίδι του: ‘‘Να γυρίσουμε στη μονή μας’’.

Σαν πέρασε ένας χρόνος, μια μέρα, ο Όσιος Νεόφυτος, αφού κοινώνησε, άκουσε τη φωνή της Παναγίας: «Νεόφυτε, ο καιρός της εξόδου σου έφθασε». Όταν ο Νεόφυτος πήγε στο κελί του άφησε αυτόν τον κόσμο για την ουράνια ζωή».

Τα παιδιά είπαν: «Γιαγιά Σουλτάνα, μας άρεσαν οι ιστορίες σου. Θα μας πεις κι ένα παραμύθι;» «Φτάνει για σήμερα, παιδιά! Παραμύθι θα πούμε αύριο. Σας ευχαριστώ για την εικόνα της Παναγίας της Παραμυθίας. Εύχομαι να μας προστατεύει όλους και να μας παρηγορεί, για να ζούμε καλύτερα. Καλό σας βράδυ!».

Δήμητρα Μπουμποπούλου

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΒΙΒΛΙΟ
του Ανδρέα Πετρουλάκη
Το κλίκ της ημέρας
του Ανδρέα Πετρουλάκη

Πρόσφατα Νέα

LINARDI
Koutsoviti