Συμπληρώνοντας φέτος 19 χρόνια ζωής με διαρκή παρουσία και διαχρονική επιτυχία στο θεατρική σανίδι, η Ερασιτεχνική Θεατρική Ομάδα Λακωνίας (ΕΘΟΛ) συνεχίζει το δημιουργικό ταξίδι της και τη σημαντική συμβολή της στα πολιτιστικά δρώμενα του νομού. Έχει καθιερωθεί στη συνείδηση του κοινού με καλλιτεχνικές παρεμβάσεις που ανοίγουν το «παράθυρο» στην 6η Τέχνη, αναδεικνύουν το έμφυτο ταλέντο, αφυπνίζουν συναισθήματα κι εκπέμπουν κοινωνικά μηνύματα για σκέψη και προβληματισμό μέσα από τις αναγκαίες «πινελιές» χιούμορ, σάτιρας, συνδυασμένες με στιγμές τραγικότητας.

Η ΕΘΟΛ ιδρύθηκε το 2001 και μέχρι σήμερα έχει υλοποιήσει 21 θεατρικές παραγωγές. Έχει συμμετάσχει σε αρκετά Πανελλαδικά φεστιβάλ, λαμβάνοντας πλήθος βραβείων σε μια αναγνώριση της δραστηριότητάς της. Στόχοι της είναι η συνεργασία ανθρώπων με καλλιτεχνικές αναζητήσεις, η τόνωση της πνευματικής και επιμορφωτικής κίνησης μέσω του θεάτρου και η ανάπτυξη της θεατρικής δραστηριότητας στη Σπάρτη.

Φέτος, η Ομάδα ανεβάζει την κωμωδία του Χαλ Σάλγουεν «Αναμείνατε στο ακουστικό σας», σε σκηνοθεσία Γαλήνης Τσεβά. Το θεατρικό παρουσιάζεται στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Σπάρτης (ισόγειο Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης) για τέσσερις ακόμα παραστάσεις στις εξής ημερομηνίες: Παρασκευή 21/2, Σάββατο 22/2, Κυριακή 23/2, Δευτέρα 24/2 (φιλανθρωπική υπέρ του Ερυθρού Σταυρού και του Σωματείου ΑμΕΑ Σπάρτης).

Για τη φετινή παραγωγή, αλλά και γενικότερα για το έργο και τον ρόλο της ΕΘΟΛ, στον «Λακωνικό Τύπο» μιλούν αποκλειστικά ο πρόεδρος της Ομάδας Χρήστος Ασλιχανίδης και η αντιπρόεδρος Ζέτα Πανταζή.

- Είμαστε ήρωες του έργου «Αναμείνατε στο ακουστικό σας» ή τους έχουμε ξεπεράσει;
Χρήστος: Το έργο γράφτηκε το 1995 και 25 χρόνια μετά, βλέπουμε ποσό προφητικό είναι,  αφού μας περιγράφει πλήρως την πραγματικότητα του 2020 και το πόσο η τεχνολογία μας ακολουθεί σε οποιαδήποτε στιγμή της μέρας μας. Όλοι κανονίζουν από το τηλέφωνο να συναντηθούν, αλλά ποτέ δεν βρίσκονται από κοντά, προξενιά γίνονται τηλεφωνικά, ακόμα και η αναγγελία τραγικών γεγονότων γίνεται μέσω των κινητών. Επομένως, δεν ξέρουμε αν τους έχουμε ξεπεράσει, αλλά σίγουρα είμαστε πολύ κοντά στο να το κάνουμε.

- Τί θα θέλατε να έχει αποκομίσει ο θεατής φεύγοντας από την παράσταση;
Ζέτα: Είναι διπλός ο σκοπός μας. Να ψυχαγωγηθεί ο θεατής, αλλά και να προβληματιστεί. Αν ο θεατής έχει γελάσει με την καρδιά του, αλλά συγχρόνως έχει πάρει ένα κομμάτι από την παράσταση μας μέσα του, τότε έχουμε πετύχει το σκοπό μας.

- Θα αναμείνουμε πολύ στο ακουστικό μας για καλύτερα νέα; Από το εξαρτάται;
Ζέτα: Οι ήρωες της παράστασης δεν φαίνεται να «παίρνουν το μήνυμα» και δεν αφήνουν τη βολή της καθημερινής τους συνήθειας. Ίσως αυτό να είναι σκόπιμο από το συγγραφέα για να παρακινήσει τους θεατές να το κάνουν. Πάντως και μόνο που οι θεατές έκλεισαν τα κινητά και τους υπολογιστές τους και «βρέθηκαν» με αφορμή το θέατρο είναι καλά νέα! Τώρα, σχετικά με την καθημερινότητα μας, δεν θεωρώ πως θα πρέπει να «αναμένουμε για ευχάριστα νέα», αλλά να γίνουμε εμείς οι ίδια τα ευχάριστα νέα που περιμένουμε να ακούσουμε.
 
- Το γέλιο που προκαλεί η παράσταση μπορεί να προκαλέσει κοινωνική συνοχή;
Ζέτα: Οποιαδήποτε συλλογική πράξη και συνύπαρξη μπορεί να προκαλέσει κοινωνική συνοχή. Το κοινό αποτελεί ένα σύνολο με το δικό του χαρακτήρα τις δικές του ιδιαιτερότητες κάθε φορά. Οι θεατές, όμως, με αφορμή το θεατρικό δρώμενο γελούν, κλαίνε, αντιδρούν βιώνουν κοινά συναισθήματα, συγχρόνως, έχοντας ένα κοινό σημείο αναφοράς, την παράσταση.

- Γιατί κάνετε θέατρο;
Χρήστος: Με βοηθάει να ανακαλύπτω τον εαυτό μου μέσα από αυτό. Είναι για μένα απόδραση από την καθημερινότητα, ένας τρόπος να γεμίζω τις μπαταρίες μου, θα έλεγα. Όταν μπαίνω στο θέατρο για πρόβα ξεχνάω όλα τα προβλήματα που έχω και γίνομαι ο χαρακτήρας του έργου που θα παίξω. Είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας το θέατρο. Τέλος, μου αρέσει να γνωρίζω άλλους ανθρώπους και να ερχόμαστε πιο κοντά. Έχω κάνει πολλούς καλούς φίλους από τη ΕΘΟΛ . Π.χ. η Ζέτα εδώ διπλά μου είναι ένας από αυτούς.

Ζέτα: Είναι ένας τρόπος να ζεις τις διαφορετικές ζωές των ηρώων. Ζεις μέσα από τους διαφορετικούς χαρακτήρες σε ένα μοναδικό χωροχρονικό πλαίσιο κάθε φορά. Δανείζεις το σώμα σου στον ήρωα και τον αφήνεις να σε ταξιδέψει και όταν γίνεται αυτό βιώνεις τη μαγεία. Συν το ότι έχω γνωρίσει, όπως είπε και ο Χρήστος σπουδαίους ανθρώπους μέσα στο περιβάλλον της ομάδας με τους οποίους με ενώνει μία πολύ ισχυρή φιλία. Δεν τους γνώριζα πριν και είμαι ευγνώμων που η ομάδα μου έδωσε αυτό το πολύτιμο δώρο. Το να έχεις ανθρώπους δίπλα σου με τους οποίους μπορείς να επικοινωνείς και να μοιραστείς είναι ό,τι πιο όμορφο.

- Το κοινό ξέρει από θέατρο;
Χρήστος: Το κοινό εκπαιδεύεται. Παρόλο που στην πόλη μας δεν υπάρχει επαγγελματικός θίασος που να λειτουργεί σε μόνιμη βάση, έχουμε ένα πολύ όμορφο κοινό που περιμένει κάθε χρόνο με αγωνία τις παραστάσεις μας. Μας σταματούν, μας λένε τις εντυπώσεις τους και τις εύστοχες παρατηρήσεις τους από παραστάσεις που έχουν παρακολουθήσει ή μας ρωτούν τι νέο ετοιμάζεται. Άρα, ναι, έχουμε ένα κοινό που γνωρίζει από θέατρο και που χαρακτηρίζεται από θεατρική αγωγή.

- Έχει ανάγκη η επαρχία από προσπάθειες σαν αυτή της ΕΘΟΛ;
Ζέτα: Στην πόλη μας δεν πραγματοποιούνται πολλές παραστάσεις ή θεατρικά δρώμενα, δεν υπάρχει δημοτικό θέατρο, ούτε επαγγελματικοί θίασοι, όπως ανέφερε ήδη και ο Χρήστος. Άρα, το κενό καλούμαστε να το αναπληρώσουμε εμείς οι ερασιτέχνες. Το ευτυχές είναι πως στην Λακωνία υπάρχουν ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες που παρουσιάζουν αξιόλογο θέατρο. Από την αγάπη και την ανταπόκριση του κόσμου στις προσπάθειες μας διαπιστώνουμε πως η επαρχία διψά για θέατρο, το έχει πολύ μεγάλη ανάγκη.
 
- Τί ιστορία γράφετε με τις παραστάσεις σας;
Ζέτα: Προσπαθούμε οι παραστάσεις μας να εμπεριέχουν ένα μήνυμα που θα δώσει «τροφή για σκέψη» στους θεατές μας, χωρίς αυτό να είναι αυτοσκοπός. Έχουμε κατά καιρούς προσεγγίσει θέματα όπως η μετανάστευση, η θέση της γυναίκας, οι ανθρώπινες σχέσεις. Δεν μπορούμε να πούμε αν το έργο μας είναι μικρό ή μεγάλο, αλλά σίγουρα έχουμε προσθέσει ένα λιθαράκι στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης.

- Όταν τελειώσουν οι παραστάσεις πώς νιώθετε;
Χρήστος: Όταν τελειώνουν οι παραστάσεις νιώθουμε ένα μεγάλο κενό. Σε κάτι που έχεις αφιερώσει χρόνο, ενέργεια και προσπάθεια, ξαφνικά τελειώνει. Τα συναισθήματα ανάμεικτα… Ουσιαστικά, είναι σαν να πέφτουμε σε κατάθλιψη (γέλια). Μετά αρχίζει η διαδικασία εύρεσης νέου έργου, οπότε τα ξεχνάμε όλα.

- Με ποια φράση του έργου θα προσκαλούσατε το κοινό να σας δει;
Χρήστος: Η ατάκα που θα έλεγα εγώ είναι: «Αυτό είναι το καλό του τηλεφώνου. Μπορούν να προσποιηθούν κι οι δύο. Υπάρχει απόλυτη ισότητα και των δυο φύλων». Από αυτή τη φράση ο συγγραφέας θέλει να μας δείξει το πόσο οι άνθρωποι φορούν ένα προσωπείο κρυμμένοι πίσω από ένα τηλέφωνο. Είναι πολύ εύκολο να προσποιηθείς όταν δεν έχεις τον άλλον απέναντί σου.

Ζέτα: Η ατάκα που μου έχει κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση από το έργο είναι αυτή που λέει μία από της ηρωίδες στον πρώην της: «Καλά, δεν πειράζει, τα λέμε αύριο». Είναι τόσο απλές και καθημερινές λέξεις που χρησιμοποιούμε, όλοι μας, πολλές φορές την ημέρα. Διαπίστωσα,  όμως, την αξία της μόνο όταν διάβασα το σενάριο για δεύτερη φορά. Δεν θα αποκαλύψω ποια είναι η αξία της στο έργο, αυτό θα το αφήσω στους θεατές μας να το διαπιστώσουν,  αφού δουν την παράσταση μας. Για μένα κρύβει όλη την αναβλητικότητα της σύγχρονης εποχής με τους γρήγορους ρυθμούς της, την οποία θέλει να θίξει ο συγγραφέας. Αυτό είναι το μήνυμα της παράστασης. Μην αφήνετε το χρόνο να περνάει, κλείστε τα τηλέφωνα και τους υπολογιστές και βρεθείτε με τους ανθρώπους που αγαπάτε.

- Πού θα «ταξιδέψετε», εκτός Λακωνίας, τη συγκεκριμένη παράσταση;
Χρήστος: Σίγουρα έχουμε κλείσει μια παράσταση στη Βαμβακού τον Ιούλιο, αλλά θα προκύψουν και άλλες. Ίσως και κάποιο φεστιβάλ…

- Ποια είναι τα επόμενα σχέδια και όνειρα για τα μέλη της ΕΘΟΛ;
Χρήστος: Θα ήθελα σε αυτό το σημείο να πω ότι, σαν ομάδα, κάθε χρόνο θέλουμε να ανεβάζουμε τον πήχη όλο και πιο ψηλά. Έχουμε καταφέρει να ανεβάζουμε τουλάχιστον μια παράσταση το χρόνο, κάτι που σίγουρα πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί ένα σταθερό σημείο αναφοράς και βασικό μας όνειρο. Συγχρόνως, η ομάδα παρουσιάζει παράλληλες δράσεις, όπως παρουσίαση βιβλίων, θεατρικά αναλογία, συμμετοχή σε δράσεις άλλων συλλόγων, δράσεις που με βεβαιότητα θα συνεχίσουμε. Έχουμε συμμετάσχει σε φεστιβάλ στα οποία διακριθήκαμε, με τελευταίο αυτό της Ανδρίτσαινας στο οποίο αποσπάσαμε το βραβείο της καλύτερης παράστασης. Καταφέραμε να βρούμε το δικό μας χώρο για τις συναντήσεις μας και για τα διάφορα σεμινάρια που πραγματοποιεί η ομάδα και έχουμε πετύχαμε να αποκτήσουμε και το δικό μας εξοπλισμό, που μας επιτρέπει να παρουσιάζουμε δράσεις και έξω από τον κλασσικά νοούμενο χώρο του θεάτρου. Επίσης, έχουμε δημιουργήσει σχέσεις με άλλες θεατρικές ομάδες όπως είναι αυτή από την Τριφυλία (ΤΕΘ), η οποία μας κάλεσε και παρουσιάσαμε την προηγούμενη παράσταση μας «επείγοντα περιστατικά» και σίγουρα θα τους προσκαλέσουμε και εμείς στην πόλη μας, γιατί είναι πολύ όμορφο οι ερασιτέχνες ηθοποιοί να συνευρίσκονται, να συζητούν και να ανταλλάσσουν απόψεις πάνω σε αυτό που αγαπούν τόσο πολύ, το θέατρο.
Σε όλο αυτό είχαμε τη στήριξη της απερχόμενης Δημοτικής αρχής όσο και της τωρινής. Τέλος ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Λακωνικό τύπο.

Ζέτα: Παραλάβαμε ως Διοικητικό Συμβούλιο την ΕΘΟΛ ως “έφηβη” και ύστερα από 6 χρόνια θέλουμε να πιστεύουμε πως η ομάδα έχει φτάσει σε ένα “ενήλικο” στάδιο.
Καταλήγοντας, τα τελευταία χρόνια προσπαθούμε να παρουσιάζουμε και μια δεύτερη παράσταση, κάτι που δεν έχουμε καταφέρνει να κάνουμε ακόμα σταθερά, καθώς απαιτεί πολύ χρόνο και κόπο. Άρα, ένα όνειρο είναι και μια δεύτερη παράσταση, σε σταθερή βάση που θα εδραιωθεί στη συνείδηση των θεατών και η οποία ίσως θα προσεγγίζει διαφορετικές πτυχές του θεάτρου (πχ παιδικό θέατρο, πειραματική σκηνική κλπ.). Νομίζω πως για όλους μας, όνειρο αποτελεί το να κάνουμε πράγματα που μας γεμίζουν. Αν κατορθώνουμε αυτό να αρέσει και στον κόσμο είμαστε δίπλα ευτυχισμένοι.

«Όσο η Σπάρτη στηρίζει την ΕΘΟΛ είναι καθήκον μας να είμαστε και εμείς εκεί για αυτή», αναφέρουν τα μέλη της ΕΘΟΛ.

Η θεατρική δραστηριότητα της ΕΘΟΛ
2001. «Ο Χιονάνθρωπος και το κορίτσι» σε σκηνοθεσία Κ. Φαρμασώνη.
2004. «Συζήτηση περί ματαιότητας», «Η μεγάλη κομπίνα», «Η Μπουχάρα» μονόπρακτα του Κώστα Μουρσελά.
2005. «Λυσιστράτη κομμένη και ραμμένη στα μέτρα μας».
2006. «Η πιο δυνατή» μονόλογος του Στρίντμπεργκ.
2008. «Κηφισοφών» και “Γαλάζια Χελώνα” μονόπρακτα του Δ. Ψαθά.
2009. «Μπαμπάδες με Ρούμι» των Θ. Παπαθανασίου και Μ. Ρέππα, σε σκηνοθεσία Π. Κοκκορού, σκηνογράφου.
2010. «Το Ενυδρείο» του Κώστα Μουρσελά, σε σκηνοθεσία Ελένης Θεοδωρίδου.
2011. «Γκόλφω forever» του Ντίνου Σπυρόπουλου, σε σκηνοθεσία Αντώνη Μπαμπούνη.
________________________________________
Συμμετοχή στο 27ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Καρδίτσας 11-20 Μαρτίου 2011
• Πρώτο Βραβείο «Καλύτερης Παράστασης»
• Βραβείο σκηνοθεσίας Βραβείο πρωτότυπου κειμένου
• Βραβείο Α΄ γυναικείου ρόλου
• Βραβείο μουσικής επένδυσης
• Βραβείο ενδυματολογίας
• Ειδικό έπαινο
________________________________________
2011. «Ποιος σκότωσε τον William?» της Λίλιαν Δημητρακοπούλου, σκηνοθεσία Αντώνη Μπαμπούνη.
________________________________________
Συμμετοχή στο 28ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Καρδίτσας 9-11 Μαρτίου 2012
• Βραβείο πρωτότυπης μουσικής
• Βραβείο μουσικής επένδυσης
• Βραβείο Β΄ γυναικείου ρόλου
________________________________________
2012. «Γυναικείες Ιστορίες» μουσικοχορευτική παράσταση.
2012. «Η Πόλη» μονόπρακτο της Λούλα Αναγνωστάκη.
2013. «Ζευγάρια στο Χρόνο» επιθεώρηση.
2014. «Μια γνωστή Ιστορία Αγάπης» σκηνοθεσία Ζωή Ξανθοπούλου.
2015. «Δεν είμαι εγώ» του Γρηγορίου Ξενόπουλου, σε σκηνοθεσία Περικλή Αλμπάνη.
2016. «H κόμισσα της φάμπρικας» σε σκηνοθεσία Περικλή Αλμπάνη.
________________________________________
Συμμετοχή στους 30ους Πανελλήνιους θεατρικούς Αγώνες Ερασιτεχνικών Θιάσων του Δήμου Ζωγράφου 1-20 Σεπτεμβρίου.
• Βραβείο «Καλύτερης Παράστασης»
• Βραβείο σκηνικών
• Βραβείο Β’ ανδρικού
• Βραβείο Β’ γυναικείου ρόλου
2017. «Ο Μίδας έχει αυτιά γαϊδάρου» του Μανώλη Κορρέ σε σκηνοθεσία Κώστα Λαού
2017. «Μαύρη παρηγοριά» του Ν. Λάσκαρη, «Ενα ηλιόλουστο πρωινό» των Σ. και Ι. Κιντέρο και «Πρόταση γάμου» του Α. Τσέχωφ σε σκηνοθεσία Κώστα Λαού.
2018. «Τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός» των Ρέππα-Παπαθανασίου σε σκηνοθεσία Κώστα Λαού.
2019. «Οι ηλίθιοι» του Νιλ Σάιμον σε σκηνοθεσία Κώστα Λαού
2019. «Επείγοντα περιστατικά» του Αρκά σε σκηνοθεσία Κώστα Λαού
2020. «Αναμείνατε στο ακουστικό σας» του Hal Salwen σε σκηνοθεσία Γαλήνης Τσεβά

Επιμέλεια: Δ. Αβούρης, Χρ. Πετρούλιας

Ενημερωθείτε για όλη την επικαιρότητα της Λακωνίας και όχι μόνο μέσα από τη συνεχή ροή του www.lakonikos.gr. Κάνετε like στη σελίδα και γίνετε μέλος στην ομάδα του lakonikos.gr στο Facebook για να μαθαίνετε τα νέα πρώτοι! Με το κύρος και την αξιοπιστία του "Λακωνικού Τύπου", της μοναδικής ημερήσιας εφημερίδας της Λακωνίας με ιστορία 20 και πλέον ετών