Η Βασιλική Σηφοστρατουδάκη είναι εικαστικός και εκπαιδευτικός, απόφοιτος της Ανώτατης Καλών Τεχνών Αθηνών και κάτοχος μεταπτυαχιακού τίτλου MA Fine Art, Piet Zwart Institute, Willem de Kooning Academy. Η καλλιτεχνική της πρακτική εκκινεί ‘μηχανισμούς περιέργειας’, επιχειρώντας μέσα από χωρικές και επιτελεστικές παρεμβάσεις/σημειώσεις να ανασυνθέσει νέα αντιληπτικά περιβάλλοντα. Η (αυτό)-παρατήρηση, η καθημερινή εμπειρία, η ταξινόμηση ως έκφραση συγκρίσεων, παραθέσεων και μετακινήσεων αποτελούν τους τρόπους, για να προκληθούν νοηματοδοτήσεις και συσχετισμοί. Πλαστικές χειρονομίες, ρευστές υλικότητες, ποιητικοί αυτοσχεδιασμοί και χορογραφίες που συναντιούνται με διεπιστημονικές πρακτικές και εργαλεία από την ανθρωπολογία, την αρχιτεκτονική και τη φιλοσοφία χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν συμπλέγματα συμβάντων, να προκαλέσουν ενεργητικές διαδικασίες και να ενεργοποιήσουν πολυφωνικά εγχειρήματα - «Yellow Brick» - που επεκτείνουν και συμπληρώνουν αισθητικές και πολιτικές προοπτικές.

Ποια είναι τα πρώτα σας σκιρτήματα στις εικαστικές τέχνες ή στην Τέχνη γενικά, οι πρώτες σας συγκινήσεις, ερεθίσματα, εντυπώσεις, δημιουργίες;
Υποθέτω η πρώτη φορά που θυμάμαι να συνειδητοποιώ το χρώμα είναι σε ένα ταξίδι με τους γονείς μου σε πολύ μικρή ηλικία. «Θυμάμαι πολύ έντονα ότι βρίσκομαι στο γαλάζιο.» Το γαλάζιο του ουρανού και η αντανάκλασή του στη λίμνη ενώνονται με αυτό του αυτοκινήτου και εγώ βρίσκομαι στο γαλάζιο.

Από πότε ασχολείται συστηματικά με τις εικαστικές τέχνες;
Δεν θα μπορούσα να ορίσω μια ημερομηνία γιατί πρόκειται για μια καθημερινή εμπλοκή μου με τις εικαστικές τέχνες. Σε επίπεδο σπουδών θα έλεγα ότι ακολουθεί το πρώτο μου πτυχίο στη σχολή Βακαλό που συνδύαζε τη μελέτη του χώρου και της γραφιστικής, στη συνέχεια στην Καλών Τεχνών της Αθήνας, στο εργαστήριο και τελικά για μεταπτυχιακές σπουδές στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας, στο Piet Zwart Institute, Willem de Kooning.

Μιλήστε μας για την έκθεση που έλαβε χώρα σε φούρνο στο Γύθειο, το 2016, τις εμπνεύσεις, τις προκλήσεις της. Τι άφησε πίσω της;
Λίγο πριν την επιστροφή μου το 2016 από την Ολλανδία, σε συνεργασία με την εικαστικό Μαρία Τζανάκου επιμεληθήκαμε την ομαδική έκθεση ΦΟΥΡΝΟΣ. Το πρότζεκτ πραγματοποιήθηκε στον οικογενειακό φούρνο της Μαρίας Τζανάκου που τέθηκε προσωρινά σε λειτουργία μετά από χρόνια, με έργα των συμμετεχόντων καλλιτεχνών, αρχειακό υλικό, την δημοσίευση του άρθρου της Κυβέλης Λιγνού-Τσαμαντάνη στο περιοδικό «ο Αρτοποιός και η δουλειά του», καθώς και διάφορες επιτελεστικές δράσεις που έγιναν στο δημόσιο χώρο, όπως η τοποθέτηση αφισών με φωτογραφίες στα καταστήματα και χώρους πολιτισμού του Γυθείου.
Για μένα η συμμετοχή στο πρότζεκτ ΦΟΥΡΝΟΣ καθίσταται πολύ σημαντική στο πλαίσιο των καλλιτεχνικών μου πρακτικών, επειδή ένας τόσο καθημερινός τόπος συνάντησης, όπως ο αρτοποιός την πόλης, έδωσε την δυνατότητα να ενεργοποιήσει εκ νέου την τοπική κοινότητα και να δημιουργηθούν νέοι τρόποι συσχέτισης και ανταλλαγών.

Ως δημιουργός, πώς έχετε βιώσει τη σχέση σας με την Λακωνία, τη φύση της, το παρελθόν και παρόν της, τους ανθρώπους της;
Με τον τόπο της Λακωνίας συνδέομαι από τις επισκέψεις και την προσωρινή διαμονή στα πλαίσια του πρότζεκτ ΦΟΥΡΝΟΣ. Θυμάμαι πάντα την θετική αντίδραση των κατοίκων του Γυθείου που με χαρά τοποθέτησαν τις αφίσες στα καταστήματά τους, φιλοξένησαν έργα της έκθεσης στους χώρους τους και γενικά την ενεργή συμμετοχή τους καθ’ όλη την διάρκεια του πρότζεκτ. Οι συζητήσεις και εμπλοκή μαζί τους ήταν πάντα γόνιμη και εμπλούτισαν σημαντικά την καλλιτεχνική μας έρευνα.

Έχετε αγαπημένους δημιουργούς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό; Εικαστικούς, μουσικούς, ανθρώπους του θεάτρου, λογοτέχνες; Γιατί τους ξεχωρίζετε στην ψυχή σας;
Πολλοί και διαφορετικοί μεταξύ τους αλλά ίσως στους αγαπημένους μου συμπεριλαμβάνονται η Μαρία Παπαδημητρίου και η Jeanne van Heeswijk που με τα έργα τους εμπλέκουν την κοινότητα και την προσωπική τους αφήγηση. Το σημαντικό με τις καλλιτεχνικές πρακτικές τους είναι ότι πραγματοποιούνται σε βάθος χρόνου και οι διαδράσεις με ανθρώπους και αντικείμενα είναι έντονες και ουσιαστικές.

Τι έχετε μάθει για τον εαυτό σας μέσα από το καλλιτεχνικό σας ταξίδι;
Ότι το κάθε τι έχει το χρόνο του… Η παύση είναι απαραίτητος ήχος.

Τι ανθίζει σε σας και στους αποδέκτες της τέχνης σας με την αξιοποίηση των υλικών που επιλέγετε στις δημιουργίες σας; Μιλήστε μας για την ποικιλία των τεχνικών που αξιοποιείτε και την αντανάκλαση αυτών μέσα σας.
Μου αρέσει ιδιαίτερα η λέξη ‘ανθίζει’ που χρησιμοποιείτε, γιατί συχνά περιγράφω την πρακτική μου ως ένα κήπο με τις εποχές του. Ελπίζω να ανθίζει ο διάλογος.
Στα έργα μου, είτε είναι πολυφωνικές συνέργειες στο χρόνο, όπως το «Yellow Brick», ένας πολιτιστικός χώρος/πρότζεκτ που ξεκίνησα στη Νέα Ιωνία το 2016, είτε πιο προσωπικές εμπλοκές που συχνά ονομάζω ‘table practice’, επιχειρώντας να επεξεργαστώ τα ‘υλικά’ που τοποθετούνται σε ένα τραπέζι, ο χρόνος αποτελεί ένα σημαντικό στοιχείο που μου δίνει την δυνατότητα να αφουγκραστώ το περιβάλλον και τους μετασχηματισμούς του, τις προσωπικές ή συλλογικές επιταχύνσεις ή επιβραδύνσεις του πραγματικού.

Τι σας προκαλεί τούτην την περίοδο στην εικαστική εργασία σας και πώς υπερβαίνετε ή μετασχηματίζετε τυχόν προκλήσεις;
Το να είσαι καλλιτέχνης, εκτός από τις προσωπικές προκλήσεις που μπορεί να έχεις, σίγουρα στην Ελλάδα αντιμετωπίζεις και πολύ πιο πρακτικές δυσκολίες, όπως τις συνθήκες εργασίας και τις περιορισμένες δυνατότητες που υπάρχουν.

Ποια είναι τα επόμενα βήματά σας στο μονοπάτι της τέχνης;
Να συνεχίσω να περπατάω … Η επόμενη χρονιά φέρνει διάφορες προσκλήσεις από το εξωτερικό και την Ελλάδα.

Ειδικά για την Παιδαγωγική της Τέχνης σε κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης, για κάθε αποδέκτη, ποιες είναι οι σκέψεις σας, προτάσεις σας;
Πρόσφατα σχεδιάσαμε και πραγματοποιήσαμε ένα εργαστήριο στο «Yellow Brick» με αφορμή το διευρωπαϊκό πρόγραμμα Shaping Patterns (Erasmus Plus), στο οποίο συμμετέχουμε με Kulturprinsen (Δανία), Sideviews e.V (Γερμανία), Villa Zebra (Ολλανδία), Plato (Τσεχική Δημοκρατία) και Kunsten Museum of Modern Art (Δανία). Ξεκινήσαμε κάνοντας μία παύση, να αναστοχαστούμε για την εκπαίδευση, να αντιστρέψουμε τα παραδείγματα. Προκαλέσαμε τα παιδιά να γίνουν οι σύμβουλοί μας. Να σκεφτούμε, να ονειρευτούμε και να σχεδιάσουμε το εργαστήριο μαζί τους. Πιστεύω ότι η παιδαγωγική βασίζεται στη ανταλλαγή γνώσεων και εμπειριών και είναι μια διαδικασία που δεν έχει χρόνο αυτογνωσίας.

Τι σας απασχολεί τούτο τον καιρό βλέποντας τον εαυτό σας ως πολίτη του κόσμου; Τι σας χαροποιεί και ανακουφίζει;
Πάντα στέκομαι ενάντια σε κάθε αδικία και πιστεύω ότι το μόνο που χρειάζεται είναι να αλλάξουμε προτεραιότητες, να νοιαστούμε για τους γύρω μας, για το περιβάλλον, να αρχίσουμε πρώτα να αναζητούμε τον εαυτό μας, για να μπορέσουμε να συναντήσουμε τον Άλλο. Αυτό που μου δίνει χαρά και με ανακουφίζει είναι ότι όπου και να ταξίδεψα συνάντησα όμορφους ανθρώπους.

Ποια είναι η ευχή σας για το μέλλον, σε προσωπικό και συλλογικό πλάνο;
Να μάθουμε να περπατάμε μαζί …

σύνδεσμοι για την δημιουργό:
https://vasilikisifostratoudaki.gr 
https://www.instagram.com/vasilikisifostratoudaki/ 
https://www.facebook.com 
https://www.instagram.com/ Yellow Brick 

Η συνέντευξη δόθηκε στην επιμελήτρια & θεωρητικό τέχνης, μουσειοπαιδαγωγό και μέλος της Διεθνούς Ένωσης Τεχνοκριτικών (AICA), μαρία α. αγγελή, σε συνέχεια της έρευνάς της για ανάδειξη του καλλιτεχνικού δυναμικού που σχετίζεται με την περιοχή της Λακωνίας.