Είδα την είδηση αλλά δεν μπορώ να βρω λόγια να σας την περιγράψω. Στη Θεσσαλονίκη υπάλληλοι του Δήμου αλίευαν από τα νερά του Θερμαϊκού ηλεκτρικά πατίνια τα οποία είχαν πετάξει βάνδαλοι! Μάλιστα ήσαν τόσα πολλά ώστε θα χρειαστεί να προσληφθούν δύτες για να βγάλουν και τα υπόλοιπα που είναι βαθύτερα.
Νοιώθω μια αμηχανία απέναντι στον εντελώς αδικαιολόγητο βανδαλισμό. Δεν μπορώ να τον κατανοήσω, να καταλάβω δηλαδή, τι ακριβώς εξυπηρετεί. Θυμάμαι στο ανοιχτό γήπεδο της γειτονιάς που παίζαμε μπασκετάκι μια μέρα πήγαμε και δεν υπήρχε... το στεφάνι! Κάποιοι είχαν ξηλώσει ένα παγκάκι, το έβαλαν κάτω από το καλάθι και ξήλωσαν και το στεφάνι!
Πήγαμε στον Δήμο και ζητήσαμε να μας το αντικαταστήσει και ο αρμόδιος αντιδήμαρχος περίπου απελπισμένος μας είπε: "Από τα 16 ανοιχτά γήπεδα του Δήμου στην περιοχή δεν λειτουργεί ούτε ένα. Τα φτιάχνουμε τα σπάνε".
Ξεκίνησα από τότε να παρατηρώ περιστατικά βανδαλισμών και έμεινα έκπληκτος. Σπρέι στους τοίχους και τα μέσα μεταφοράς, γρατσουνισμένα αυτοκίνητα, κατεστραμμένες πινακίδες, σπασμένα παγκάκια. Αμέτρητα τα περιστατικά ανόητων βανδαλισμών που από πίσω τους έχουν μια και μόνο αιτία: Την έλλειψη παιδείας.
Το πρόβλημα ξεκινά και από την οικογένεια που αδιαφορεί και ενδιαφέρεται μόνο αν κληθεί να πληρώσει ζημιές. Επίσης, ποτέ δεν φταίνε τα παιδιά τους αλλά οι κακές παρέες που κάνουν (τι βολικό να φταίνε πάντα οι άλλοι...).
Τέλος, ένα μεγάλο μέρος των βανδαλισμών γίνεται από τους Ρομά που σπάνε και στη συνέχεια πουλάνε στην ανακύκλωση υλικά. (Για τους Ρομά ως κοινωνία έχουμε αποφασίσει αντί να τους στέλνουμε στα σχολεία να τους στέλνουμε στις συμμορίες το έχουμε ξαναπεί).
